ماجرای کری خوانی‌های جالب سید عباسی و نوایی؛ قبل کشتی توی دلم خالی شد

دقایقی جذاب از هم صحبتی با محمدرضا نوایی در مسیر مسابقات انتخابی تیم ملی 1394 از تهران تا مشهد
محمدرضا نوایی (زادۂ ۱۰ آذر ۱۳۲۷ در تهران - درگذشتهٔ ۱۳ مرداد ۱۳۹۹ در تهران)[۱] کشتی‌گیر آزاد و مربی ایرانی بود. وی مدال برنز رقابت‌های قهرمانی جهان ۱۹۷۳ و بازی‌های آسیایی ۱۹۷۴ در تهران و همچنین شرکت در بازی‌های المپیک تابستانی ۱۹۷۶ را در کارنامه داشت.
مربی‌گری
او به عنوان سرمربی تیم ایران در بازی‌های المپیک تابستانی ۱۹۸۸ و کمک مربی این تیم در بازی‌های المپیک تابستانی ۱۹۹۲، مسابقات قهرمانی جهان ۱۹۹۰، ۱۹۹۱، ۱۹۹۳ و ۱۹۹۴ فعالیت کرد. نوایی همچنین سرمربی تیم اندونزی در رقابت‌های قهرمانی جهان ۱۹۷۸ بود.
عناوین
3 مسابقات قهرمانی جهان ۱۹۷۳، تهران
3 بازی‌های آسیایی ۱۹۷۴، تهران
2 بازی‌های دانشجویان جهان ۱۹۷۳، مسکو
او سال ۱۹۷۳ در مسابقات جهانی تهران موفق شد مدال برنز وزن ۶۲ کیلوگرم را کسب کند. سال بعد در بازی‌های آسیایی تهران، همین مدال را در همین وزن تکرار کرد.
آقای نوایی علاوه بر جام جهانی لاس پالماس اسپانیا، در المپیک ۱۹۷۶ مونترال و در یک وزن بالاتر به روی تشک رفت.
گزارش مسابقه علیرضا سلیمانی با بوریس بومگارتنر آمریکایی در فینال مسابقات جهانی ۱۹۸۹ سوئیس توسط نوایی انجام شد که اولین طلای جهانی ورزش ایران پس انقلاب اسلامی بود.
به عنوان مربی تیم ملی، در المپیک‌ها و مسابقات جهانی حضور داشت و سال‌ها کنار منصور برزگر به هدایت تیم ملی مشغول بود. ضمن اینکه پس از مسابقات، رقابت‌های ضبط شده را برای صداوسیما گزارش می‌کرد.
سه دهه با صدای خوب و دانش فنی بالایی که داشت، گزارشگر کشتی در رویدادهای داخلی و بین‌المللی بود اما صداوسیما در سالیان اخیر کمتر از نوایی استفاده می‌کرد.
آشنایی‌اش با ورزش از طریق پدرش بود که برای تیم فوتبال شرق تهران بازی می‌کرد و پسرش را از خردسالی به امجدیه می‌برد.
۱۰ ساله بود که با پدرش به تماشای مسابقه تیم به تیم کشتی آزاد ایران و ترکیه رفت که نخبگانی چون خجسته‌پور، صنعتکاران، امامعلی حبیبی و منصور مهدیزاده در استادیوم ثریا مسابقه می‌دادند.
سال بعد پای ثابت رادیو برای مسابقات جهانی ۱۹۵۹ تهران بود و به این ترتیب، شیفته کشتی شد.
نوایی هم کشتی‌گیر بود و هم هوادار سرسختی برای ورزش ملی ایران که اطلاعات زندگی و ورزشی همه قهرمانان ایرانی و بین‌المللی را از بر بود.
اولین حضورش روی تشک کشتی، در نوجوانی و باشگاه خاور واقع در میدان کلانتری بود. زیر نظر رحمت‌الله غفوریان داور و مربی سازنده کشتی که می‌گوید "بلوز آبی و شلوار گرمکن سبزش و کفش مشکی‌اش را در نخستین دیدارمان از یاد نمی‌برم".
پدر و مادرش درس را در اولویت می‌دانستند. اما استاد غفوریان به خانه‌شان رفت و رضایت آنها را برای ادامه تمرینات نوایی جلب کرد.
شمس‌الدین سیدعباسی از ۱۹۶۹ تا المپیک مونترال رقیب اصلی‌اش بود که بارها با هم رویارو شدند. دو بار سیدعباسی با تجربه توانست حریف جوانش را ضربه فنی کند.
بار سوم ۵-۰ برد. بار چهارم نوایی ۵-۰ پیش افتاد و می‌خواست امتیازاتش را افزایش دهد و پیچ پیچک زد که گیر افتاد و سرانجام ۷-۵ شکست خورد.
اما نوایی در ادامه و با افزایش تجربه و توانایی فنی، نوار ناکامی‌هایش را مقابل سیدعباسی قطع کرد. آخرین رقابت‌شان انتخابی مونترال بود که دست نوایی در برابر آقای فتیله‌پیچ جهان بالا رفت.
کرکری‌های دوستانه سیدعباسی و نوایی زبانزد خانواده کشتی بود. نوایی در یادآوری خاطرات آن رویارویی می‌گفت: پس از تمرین رفتیم زیر دوش. سیدعباسی برای تخریب روحیه من گفت از مغول‌ها دارویی گرفته‌ام که اگر بخورم هیچکس حریفم نمی‌شود.
نوایی هم که اطلاعات ورزشی‌اش بی نظیر بود و مجلات را آرشیو می‌کرد، عکس همه برندگان سیدعباسی را قیچی کرد و همه را پشت در اتاق سیدعباسی در اردوی تیم ملی چسباند.
با این حال می‌گوید: «هیچگاه نتوانستم جای سیدعباسی را بگیرم و او از بزرگترین‌ها در تاریخ کشتی ایران است».
جام‌های دانکلوف بلغارستان، جام تقلیس در شوروی از دیگر رویدادهایی‌اند که نوایی برای ایران به روی تشک رفته.
با اینکه مبتلا به آسم بود توانست نام خود را در جمع مدال‌ آوران جهانی ورزش ایران به ثبت برساند. در انتخابی جهانی تهران، قدرت پورکریمی را شکست داد. در برابر عبدالباقر ۵-۰ عقب افتاد اما توانست نتیجه را برابر کند.
خودش نوشته: «عده‌ای با عنوان کارشناس، مطالبی گفتند که باعث شد گره‌ها کورتر شود».
به این ترتیب نوایی را عازم مسکو کردند تا در مسابقات دانشجویان جهان کشتی بگیرند که حاصلش نشان نقره بود و رای به انتخاب نوایی داد.
نوایی در مسابقات جهانی تهران که موفق به کسب مدال برنز شد، مغلوب هاینس استاهر از آلمان شرقی شد.
مقابل زاگالا عبدالبیکف قهرمان این وزن در واپسین ثانیه‌ها اخطار گرفت تا مسابقه با نتیجه ۴-۴ به پایان برسد. عبدالبیکف با دو تساوی به قهرمانی رسید.
نوایی توانست تئودول فرانسوی نایب قهرمان ۱۹۷۵ جهان را ضربه فنی کند. به لری مورگان از آمریکا باخت اما ایوانف بلغارستانی را سه اخطاره کرد. سپس زوگ اویدوف از شاخص‌ترین کشتی‌گیران تاریخ مغولستان را مغلوب کرد که مهم‌ترین پیروزی‌اش بود.
در المپیک مونترال گرهارد وایسنبرگر سرمربی سال‌های بعد آلمان غربی و سرجیو فیزمن از آرژانتین را برد اما در برابر لوید کیزر آمریکایی و سوگاوارا از آرژانتین باخت.
وزارت ورزش، کمیته المپیک و فدراسیون کشتی با صدور پیام‌های تسلیت جداگانه‌ای درگذشت محمدرضا نوایی را تسلیت گفته‌اند.

[@zirkhaki915]

آقای نوایی تو هم افتخار مایی تو خودت یک الگو و نمونه برای ورزشکاران و ایرانیها و نوع انسان هستی

[@wrestlingvideos6675]

خیلی با شما موافقم

[@gabrielkiani4076]

دم آقای نواعی گرم حداقل گفت که سید عباسی خیلی بهتر بود.

[@wrestlingvideos6675]

آقای کیانی مرسی که ویدیوهای کانال رو می بینی

[@mohammadmoghimi4805]

خدایش غریق رحمت واسعه خویش بگرداند ،در دبیرستان دکتر قریب در خیابان فردوسی چند سال همکلاس خوب وبا معرفت ما بود یک پهلوان واقعی به تمام معنا وبا کلاس بود

[@wrestlingvideos6675]

آقای مقیمی عزیز مرسی که افتخار دادین ویدیو رو دیدین

[@aliadjudani5903]

سید عباسی مرد بزرگی بود از طریق پست نمی تونستم به ایران برای خانواده هدیه بفرستم او امانتی مرا به انها رساند.❤❤

[@wrestlingvideos6675]

خدا رحمتش کنه چه خوب شد این خاطره رو گفتید

[@alihaghverdi436]

من با پسر اقای نوایی بنام ارش کلاس دوم دبستان همکلاس بودم. اون زمان پسرش میگفت بابام مربی کشتی هست سالها گذشت تا من هم خودم بزرگتر شدم هم پدر ایشان رو از طریق رسانه ها دیدم. خیلی شباهت بهم دارند

[@wrestlingvideos6675]

آقای حق وردی مرسی که ویدیوهای کانال رو می بینی

[@asgharkhatibi1560]

سید عباسی فیتیله پیچ را اختراع کرد جوان خوبی بود او را من ندیدم ولی برادر بزرگم در بانک ملی کار میکرد چهار سیروس تعریف میکرد یک روز میاد بانگ با رهیس بانک بگو نگو میکنه به او میگه من را میشناسی رهیس با نک میگه هرکی میخواهی باش در این موقع سر و صدا میشه برادر من متوجه میشه به رهیس بانک میگه اجازه بدهید من به ایشان کمک کنم بعد برادر خوش صحبت بود ماهم بچه بخش 6 یعنی مولوی بودیم ایشانرا آرام میکنه دستورا مید یک چای برایش میاورن خلاصه کارش انجام سید عباسی کمی منم منم داشت وبرادرم با رهیس بانک خوده مونی و رفیق بود این داستان تغریبن مال 50 یا60 سال پیش بود

[@wrestlingvideos6675]

اصغر خان مرسی از این خاطره جالب / ممنون از همراهی تون

[@user-lc3bf8vl2n]

آقای نوابی عشقه ❤❤❤❤ شمس الدین سید عباسی هم عشقه ❤❤❤❤❤ مجری هم این برنامه هم عشق است❤❤❤❤ چون واقعا خاطره مشتی و باحالی بود یعنی به نظر من راحت از روی همین خاطره میشد به فیلم کمدی خیلی قشنگ به کارگردان بسازه

[@wrestlingvideos6675]

لطف داری برادر - واقعا حیف شد / من قدر فرصتی که داشتم رو ندونستم