«Մարդկանց պիտի տաս հավատ, որ դու էլ կարող ես»

Զեմֆիրա Հարությունյան․ ծնունդով Արցախի Հանրապետության Ասկերանի շրջանի Խնձրիստան գյուղից, Մարտակերտի շրջանի Չլդրան գյուղում ամուսնացած, 18 տարի հետո՝ 2011 թվականի Քաշաթաղի շրջանի Բազմատույս գյուղում բնակություն հաստատած, 44-օրյա պատրերազմի ընթացքում Սյունիքի մարզի Շաքի գյուղ տեղափոխված, այնտեղից՝ Ասկերանի շրջանի Նորագյուղ, հետո՝ Աղավնո, Աղավնոյից՝ նորից ծննդավայր, վերջում էլի Շաքի վերադարձած։
Մեր հերոսը մասնագիտությամբ ռուսաց լեզվի ուսուցչուհի է․ 2020 թվականին առաջին անգամ Շաքի տեղափոխվելու ընթացքում անհատական պարապմունքներ էր իրականացրել ու մեկ ամսով փոխարինել տեղի ուսուցչուհուն։ Երկրորդ անգամ ու, ինչպես ինքն է ասում, «հուսամ՝ մշտական» տեղափոխվելուց հետո հիմնական ընդունվել է աշխատանքի։
Հիմա նրա համար անսովոր է միայն մի առարկա պարապելը, քանի որ Քաշաթաղի շրջանի Բազմատույս գյուղի դպրոցի հիմնադիրներից էր ու դասավանդում էր ռուսաց լեզու, կերպարվեստ, պատմության հետ կապված բոլոր առարկաները, ժամանակ է եղել՝ նաև մայրենի լեզու և գրականություն։ Աղջիկներից մեկը համալսարանն ավարտելուց հետո «օգնության է հասել» ու սկսել դասավանդել պատմություն և աշխարհագրություն, իսկ մյուս աղջիկը դասվար էր։
Չորս աղջիկ և մեկ տղա ունեցող մայրը հիմա Շաքիում միայնակ է ապրում ու քանի որ միայնությանը սովոր չէ, սկսել է նախընտրելի զբաղմունքները «վերակենդանացնել»։
Ամբողջական նյութը կարդացեք այստեղ
mediapoint.am/...