Рет қаралды 33,193
ای ﺳﺎرﺑﺎن، ﺁهﺴﺘﻪ ران ﮐﺂرام ﺟﺎﻧﻢ ﻣﻴﺮود
ﺁن دل ﮐﻪ ﺑﺎ ﺧﻮد داﺷﺘﻢ ﺑﺎ دل ﺳﺘﺎﻧﻢ ﻣﻴﺮود
ﻣﺤﻤﻞ ﺑﺪار ای ﺳﺎرﺑﺎن ﺗﻨﺪی ﻣﮑﻦ ﺑﺎ ﮐﺎروان
ﮐﺰ ﻋﺸﻖ ﺁن ﺳﺮو روان ﮔﻮﻳﯽ رواﻧﻢ ﻣﻴﺮود
در رﻓﺘﻦ ﺟﺎن از ﺑﺪن ﮔﻮﻳﻨﺪ هﺮ ﻧﻮﻋﯽ ﺳﺨﻦ
ﻣﻦ ﺧﻮد ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ دﻳﺪم ﮐﻪ ﺟﺎﻧﻢ ﻣﻴﺮود
ﺑﺎز ﺁی و ﺑﺮ ﭼﺸﻤﻢ ﻧﺸﻴﻦ ای دﻟﻔﺮﻳﺐ ﻧﺎزﻧﻴﻦ
ﮐﺂﺷﻮب و ﻓﺮﻳﺎد از زﻣﻴﻦ ﺑﺮ ﺁﺳﻤﺎﻧﻢ ﻣﻴﺮود
ﺷﺎﻋﺮ: ﺳﻌﺪی ﺷﻴﺮازی