Mediolan - Bazylika San Lorenzo Maggiore (Bazylika św. Wawrzyńca)

Zachęcam do subskrypcji mojego kanału: www.youtube.co...
Jeśli chcesz postawić mi wirtualną kawę i docenić moją pracę to kliknij na link: buycoffee.to/j...
Bardzo DZIĘKUJĘ!
Pierwszą konstrukcję bazyliki San Lorenzo datuje się na IV wiek. W XII wieku została poddana romańskim transformacjom a następnie zrekonstruowana przez Martino Bassi, po zburzeniu kopuły w 1573 roku. Front bazyliki został zmodyfikowany w 1894 roku.
Naprzeciwko fasady znajduje się 16 kolumn z czasów cesarskich (Colonne di San Lorenzo). Prawdopodobnie stanowiły część jakiejś świątyni (bądź konstrukcji termalnej), w IV zostały zrekonstruowane przed bazyliką, formując czteroboczną ramę.
Bazylika jest najważniejszym świadectwem sztuki paleochrześcijańkiej w Mediolanie. Rekonstrukcja Bassi’ego oczywiście nadała jej charakter późno szesnastowieczny, ale głównie chodzi o reinterpretacje tematu paleochrześcijańskiego bazyliki na planie centralnym.
Przed świątynią stoi okazały pomnik cesarza Konstantyna Wielkiego, który przypomina, że to właśnie w Mediolanie w 313 r. ten cesarz podpisał słynny „Edykt Mediolański”, który zaprowadzał wolność wyznania wiary w Cesarstwie Rzymskim. Od tej pory chrześcijanie bez przeszkód mogli wyznawać swoją religię.
Kamień, z którego została wybudowana bazylika, nie jest niczym innym jak resztkami rzymskiego amfiteatru, którego ślady pozostały na obecnej via Conca del Naviglio.
Już w średniowieczu bazylikę San Lorenzo uznawano za symbol dziedzictwa późnej epoki Cesarstwa Rzymskiego, a w dobie renesansu kościół postrzegano jako świadectwo wdrożenia zapomnianych w średniowieczu kanonów architektury, intensywnie poszukiwanych przez pionierów nowej epoki, a przez to stał się obiektem skrupulatnych badań nad statyką budowli umożliwiającą wzniesienie monumentalnej kopuły. W 1573 r. kopuła bazyliki zawaliła się. Kardynał i arcybiskup Mediolanu Karol Boromeusz (1538-1584), mając na uwadze rangę budowli, dołożył wszelkich starań, aby odbudowę zniszczonej świątyni podjęto niezwłocznie. Nadzór nad pracami budowlanymi kardynał powierzył architektowi Martino Bassi’emu, który dokonał odbudowy kopuły w stylu zgodnym z duchem epoki, na zakorzenionym w tradycji lombardzkiej oktogonalnym tamburze.