«Մեր ամեն մի նկարը մի պատմություն ունի»

Ստեփանակերտից դուրս ենք եկել երկու պայուսակով․ մի քանի անգամ տոպրակները քանդել-հավաքել եմ, որ ամենակարևորները վերցնեմ։ Արդյունքում ամենքիս մի ձեռք շոր ու նկարների տոպրակը հավաքեցի։
/Անգելինան Լիանայի հինգ երեխաներից մեկն է- հեղ․/
-Տան բանալիները թողել ենք մուտքի դռան դիմաց փռած շորի տակ ու դուրս եկել։ Ոչ միայն մենք, այլև մեր շենքի բոլոր բնակիչներըը։ Որ թուրքը մտավ տուն, էլ բանալին ի՞նչներիս ա պետք․․․30 հոգով՝ մի քանի ընտանիքով, մեկ մեքենայով, չորս օրում հասել ենք Գորիս։
Լիանան Արցախում հրուշակագործությամբ էր զբաղվում, տորթեր էր պատրաստում․ հիմա միտք ունի նորից վերսկսել աշխատանքը։ Ինքը ոչ մի անհրաժեշտ սարքավորում չի կարողացել վերցրել իր հետ, բայց տարբեր կազմակերպություններ աջակցել են, ապահովել ինչ անհրաժեշտ է։