"ΜΙΑ ΣΥΝΝΕΦΙΑΣΜΈΝΗ ΜΕΡΑ" - η "Χαονία" τραγουδά για τους πρόσφυγες

Σάββατο 9 Απριλίου, 2016 το πολυφωνικό σύνολο "Χαονία" συμμετέχει στην ολοήμερη δράση "Κρίκος στην Αλυσίδα Αλληλεγγύης για τους Πρόσφυγες", τραγουδώντας στην αυλή του Συλλόγου Ελλήνων Αρχαιολόγων.
Τραγούδια της ξενιτιάς και του δρόμου και, ανάμεσά τους, δυο συγκλονιστικά πολυφωνικά τραγούδια για πνιγμούς με το νου στο πλωτό νεκροταφείο του Αιγαίου. Το δεύτερο, το "Μια συννεφιασμένη μέρα", η "Χαονία" το τραγουδά για πρώτη φορά μετά από πάρα πολλά χρόνια, πρώτη φορά με αυτή την σύνθεση. Το τραγουδά χωρίς καμιά πρόβα. Μέλη της το ακούνε για πρώτη φορά ενώ ταυτόχρονα το τραγουδάνε!
Στο πολυφωνικό, λέει ο φίλος Θανάσης Παπακωνσταντίνου, αγγίζει η ψυχή τα χείλη. Εδώ, η ψυχή αγγίζει και τα μάτια και γίνεται δάκρυ ασυγκράτητο. Δείτε κάπου στο 3:05'' κάποιον που είναι ανήμπορος να συνεχίσει το τραγούδι, κάποιον που ποτέ μέχρι αυτή τη στιγμή δεν είχαμε δει δακρυσμένο. Κάποιον που έχει περάσει πολλά στη ζωή του, χωρίς να "σπάσει" - γενια Πολυτεχνείου και στην απομόνωση μήνες. Και όμως εδώ, μέσα στο τραγούδι είναι αδύνατο να συγκρατηθεί. Γιατί η ψυχή του είναι απέραντη, πανέμορφη και βαθιά σαν θάλασσα - σαν τη θάλασσα του τραγουδιού, σαν τις αχαρτογράφητες θάλασσες του εικοσάχρονου ταξιδιού της "Χαονίας". Αυτή είναι η πολυφωνική συντροφιά της "Χαονίας", όχι με μέλη αλλά με συντρόφους ψυχής....
Το τραγούδι το μαθητεύσαμε κοντά στις κυράδες της Άνω Δερόπολης, από εκεί και η συγκεκριμένη στιχουργική του παραλλαγή. Να σημειώσουμε ότι στιχουργικές παραλλαγές του συναντάμε και άλλες στην Ηπειρώτικη Πολυφωνία αλλά και ότι το θεματικό μοτίβο του τραγουδιού, με σχεδόν πανομοιότυπη στιχουργική ροή απαντά ως την άλλη άκρη της Ελλάδας, την Κάρπαθο. Εκεί, μάλιστα, εικάζουν ότι έχει έρθει από τη Μικρασία
Μια συννεφιασμένη μέρα και μια σκοτεινή βραδιά
μας εχάθει η βαρκούλα, μας επνί(γι)καν δυο παιδιά
Στο ’να ήτανε ο Νίκος, στ’ άλλο ο γιος του Θοδωρή
Το ’μαθε η μάνα του Νίκου, τάζει λίρες εκατό,
για να βγάλουνε το Νίκο, ζωντανό,(ν)απ’ το νερό.
Θάλασσα δεν τρώει λίρες, θάλασσα δεν τρώει φλωριά,
τρώει γιους και παλικάρια, τον μανάδων τα παιδιά.

[@_Boug]

Υπάρχει και στην περιοχή της Νάουσας Ημαθίας σαν πατινάδα και τραγουδιέται από τους χορευτές του εθίμου Γενίτσαροι και Μπούλες

[@tso_panos]

Εξαιρετικοί! Πρέπει κι εγώ να σας βρω κάποια στιγμή και να αρχίσω μαθήματα! Please, αν είναι εύκολο, την επόμενη φορά να βάλετε ένα ηχογραφητήρι και να το κουμπώσετε στην κονσόλα, για να ακούγεται σχεδόν στουντιακός ο ήχος... :)