მიქაელი - ამდენ ცდაში

ლირიკა:
როცა მთვარე ამ ღამესთან გაახელდა თვალებს
როცა ღამე ამ ზღაპრებთან მოგაგებებს ალებს
ნახე როგორ ეძინება ახლა ამ მძინარეს
ნახე უკვე ცხრათვალა მზე ციდან გითვალთვალებს
…
ნუ უცდი მწვერვალებს ნუ დახურავ კარებს
მოაუარე ტალღებს შენთვის უცხო ბაღებს
გადაწმენდილ თაღებს ვეძებ ამ გრიგალებს
ველოდები ღამეს და ვკლავ ჩემს ნაკვალევს
…
როცა ღამე მიეფარა მიძინების წვიმას
როცა ფრთები მიემალა ისრებიდან იმას
ხატაეთში ყოველ ღამე ველოდები სიზმარს
ყოველ ღამე ველოდები იმას იმ სახისას
…
ნაკლებია ნაპირები ნაკლებია ხმები
როცა ისევ დამპირდები რომ გაშალო ფრთები
მაინც მთვარის ნაპირები მაინც ის ვარდები
რომელ ღამეს დამცილდები რომელ ღამეს რჩები
…
ყვავილები არ იზრდება აღელვებულ ზღვაში
ისმის მარტო მზის სიმღერა და ტალღების ტაში
ყოველ ღამე ცრემლს ასველებს ქალწულები ტბაში
ყოველ ღამე აქ ისვენებს მტვერში ნისლში ქარში
როცა შენი სიახლოვე დავინახე ცაში
უეცარი სიმარტოვე დარჩა ამდენ ცდაში
აელვარებს ცეცხლად ადნობს მთვარეს მზის კაშკაში
ყვავილებით გაიქეცი მარტო იმ წვიმაში
...
სევდა როგორ მოგერია მაგ ორივე თვალში
სათვალავიც აგერია სიახლოვის ცაში
თეატრიდან დაბრუნდები ისევ გვიან სახლში
როგორც ასე ეს მინდვრები მიატოვე ქარში