მიქაელი - მინდა გიამბო

ლირიკა:
წვიმსდა უცდის ღამის ქუჩებს
მოირბინა წამით
მთვარე კოცნის ვარდის ტუჩებს
ლედი დე მადამით
და იმ სარკეს სხეულს უჩენს
ქარი ყოველ ღამით
ახლა ვნახოდ ვის აჩუქებს
მთვარე ღამეს წამით
…
შენთვის იყო საუკუნე
ჩემთვის აქ სულ ამით
ახლა უკვე დამერწმუნე
მოვიშორე შხამით
რაც დაიწყე დაასრულე
შენთვის მაგ სალამით
ცა ყოველთვის მანდ იგულე
დღითა და თუ ღამით
…
რა სიწყნარეა ბოლო აკორდზე
წამით ვიგრძენი წვიმაში შვება
შენი სიზმარი მოგყვება ზოლზე
ასე ისწავლა ყვავილმა ფრენა
არც ამ ძილის წინ არახარ გონზე
და ამ ძილის წინ წაიღე წყენა
მაშინ ყოველთვის ბოლო აკორდზე
ფრენას მასწავლის ქართული ენა
…
იცი მთვარესაც მოწყინდა თმენა
იცი გამოსვლას აპირებს იგი
როცა ნაპირთან მოვიდა ყველა
როცა დაეწყო ზამბახთა რიგი
ყველა დემონმა დამიწყო დევნა
მაგრამ ავიღე მე გალას წიგნი
მერე თვალებსაც მოწყინდა რბენა
ცრემლით აივსო ქალწულთა ხიდი
...
ტბის სიღრმეში იპარება თეთრი გედის ფრთები
ნაპირს აქცევს თან აკვდება ღამეს ზღვის სიზმრები
თავშესაფარს მიადგება ცა და ვარსკვლავები
ახლაც თვალწინ იბადება გეძებს ყვავილები
ვიცი დასჯის გზები
როცა მზეს შევხვდები
მხოლოდ შენი ხმები
ნაპირს ეპარები
გაივლის წამები
ლოდინის ნავები
სარკის წინ თვალები
აქაც იმალები
…
მინდა გიამბო ბევრი გიამბო
ცას როგორ დარჩა ბევრი იარა
თვალებმა მთვარეს როგორ მიაგნო
როცა საღამომ გადაიარა
მინდა გიამბო ბევრი გიამბო
ლერწამის ყელი ზარი წკრიალა
და ამის მერე რაღა ვიწამო
და ამ ღამემაც არ მოგიარა