Als ich ne kleine Panz wor, noch kein elf Johr, do schenkte mir dä Papp en ahl Jittar Ich wuss nit, wie mer spille dät, han einfach nor probiert un schnell dat eetste Leedche komponiert Et jov paar Jungs in minger Schull, die wore su wie ich: dä Kopp voll Melodie statt Ungerreech In jeder Paus zum Mosikraum, han einfach su jejammt, bes einer reef “mir jründe jetz en Band” Oh - Op dä Schäl Sick fing alles an, wo de Morjesonn zu eets am Himmel steiht Oh - Op dä Schäl Sick fing alles an, doh, wo mer all sing Dräum noch dräume kann Dä Keller wood zum Proberaum, dä Nohber usjetick, Green Day un Offspring schon zur Meddagszigg Et Täschejeld wood investiert in Amp un Instrument För Musik jovve mir et letzte Hemp Dann dä eetste Gig jespillt im Lade vür der Dür met mih Lück op dä Bühn als wie dovür Doch dat wor uns och ejal, mer lävte för de Kuns Et jov kei Fans, doch mer hatte uns Oh - Op dä Schäl Sick... Un wenn se nit jestorve sin, dann spille se noch hück, die fünf Type vun d’r schäle Sick Zesamme schon su vill erlääv, nor leis wood et nie Han immer noch dä Kopp voll Melodie