Ümit Rona - Dila: Derin Bir Aşk Şiiri

Adını koyamıyordum senin, sonra Dila dedim
Rüzgar estiğinde öptürdüm seni kendime
Üşüdün, öksürdün cümleler dökerek
Rüzgarda korkan perdeler gördüm
Bedenler gördüm yıkılmaya yakın
Ardında ayıp gibi yoksullukları titrerdi
Kalbim sen neydin, Dila sen kimdin
Menekşeli camları gördüm kokusuzdu
Menekşe hep üzgün, menekşe üzgündü Dila
Fesleğenin şımardığını gördüm karşısında
Kadife ceket giymiş babaydı akşam
Çocuklar gördüm cama yapışık ağlarken
Kalbim ağlama senin suçun yok
Devrilen bu renkli akşamlarda
Düşündükçe karışıyordu alfabe
Baktığımda yağmurluydu gözümün kenti Dila
Dikenleri içime batan bir bahçeden
Bana seslenen Dila
Seni unutmaya çalışsam
Sözlükten çıkar unutma kelimesi
Fistanına çiçek dikili kızlarıyla
Kambur bir geçmişten geliyorum
Yara bende, yara senin isminde Dila
Kiraz ağacında bıraktığım kendimi
İpin ucuna serilmiş rüyalarımı
Ödünç verilmiş bu hayatı
İkimize pay etsem yetmez Dila
Seni soran bir anonsta
Dünya gam, dünya titreten merak
Dila, bir avlu seni bekliyor içimde
Ortasında bir erik ağacı
Dalında seni gösteren bir çiçekli çaput
Rüzgarda iğri iğri yaprağı Dila
Dila, gördüm
Bu gözlerle gördüm
Gördüm yere düşmüş bir ekmeğin
Annem gibi hüngür hüngür ağladığını
Dayanacak gücüm yok, not yok, vasiyet yok
Gidelim uzağa Dila
En uzaktaki yıldız ülkesine
Elimizde güneş ve ahlar Dila
Bir oyunun ortasında vurulduk
Adını unutamıyorum senin, hep Dila dedim
Ümit Rona - Dila: Derin Bir Aşk Şiiri
Beste: ‪@cihandemirbs‬
Instagram : www.instagram....
Facebook : www.facebook.c...
Web : www.emreyurtta...
KZbin : / emreyurttakalin
#emreyurttakalın #ümitrona #edebiyat #şiir