ملائکه ی هاروت و ماروت - آیت الله محمد رضا نکونام

امام علی (علیه السلام) می‌فرماید «دو ملک هر کس را محافظت می‌کند. تنها در صورت قدر الهی آنها کنار می‌روند.» آنهایی که دوست دارند اسکورت شوند نمی‌دانند که پیوسته دو ملک از جلو و عقب محافظ او هستند؟! اگر بنا بود ما در این دنیا بدون محافظ باشیم زود از بین می‌رفتیم؛ اما چرا گاهی بلایا و تصادفات ما را از پا در می‌آورند؟! وقتی قدر الهی بر این باشد، ملائکه تسلیم فرمان اویند. اگر ملائکه همان ملکات نفسانی ما باشند چطور از ما محافظت می‌کنند یا طبق قدر الهی دست از اسکورت می‌کشند؟! در جای دیگر ایشان می‌فرماید «در عالم ملکی وجود دارد که شغلش سرودن غزل است و هر روز می‌گوید به دنیا آیید برای مردن، جمع کنید برای خرج کردن و بسازید برای خراب شدن» آیا بنده حق داریم بپرسم چطور هنگامی که می‌خواهید یحیی یا مریم را صدا کنید دسته جمعی ملائکه ندا سر می‌دهند اما برای کل عالم یک ملک؟! آیا در تفاسیر هزار سال گذشته می‌توان این مسائل را دریافت؟ وقتی می‌گوییم قم یا تهران کوچه و خیابانهای این شهرها به ذهن مان می‌آید ولی وقتی می‌گوییم فلان شهر یک کشور دیگر هیچ چیزی به ذهن ما خطور نمی‌کند و برای ما تنها یک مفهوم است. چرا دنیا اینقدر شیرین شده است به ویژه برای مسلمانان؟ چون آخرت گم شده است؛ چون قرب به عالم ملائکه وجود ندارد.
امیر مومنان (علیه السلام) در خطبه ۱۹۷ نهج البلاغه می‌فرماید «وقتی که پیامبر (ص) را غسل می‌دادم ملائکه کمکم می‌کردند.» اگر ما ملائکه را نمی‌بینیم تقصیر ملائکه نیست. آنها فقط یاریگر جناب امیر مؤمنان (علیه السلام) نیستند...
آیت الله محمد رضا نکونام نویسنده ی بیش از هشتصد اثر علمی نوپدید