Рет қаралды 544
هُوالابهی
خداوند مهربانا، کريما رحيما،
ما بندگانِ آستان توئيم و جميع در ظلّ وحدانيّت تو،
آفتابِ رحمتت بر کُلّ مُشرِق و اَبرِ عِنايتت بر کُلّ میبارد،
الطافت شاملِ کُلّ است
و فَضلت رازقِ کُلّ،
جميع را محافظه فرمائی
و کُلّ را به نظرِ مَکرُمَت، منظور داری.
ای پروردگار، الطاف بی پايان شامل کن،
نورِ هدايت برافروز،
چشمها را روشن کن،
دلها را سُرور ابدی بخش،
نفوس را روحِ تازه ده
و حياتِ اَبَديّه احسان فرما،
ابوابِ عرفان بگشا،
نورِ ايمان تابان نما،
در ظلّ عنايتت کُلّ را متّحد کن
و جميع را متّفق فرما تا
جميعِ انوارِ يک شمس شوند،
امواجِ يک دريا گردند،
اَثمارِ يک شجر شوند،
از يک چشمه نوشند،
از يک نسيم به اهتزاز آيند،
از يک انوار اقتباس نمايند.
توئی دهنده و بخشنده و توانا.
ع ع
مجموعه مناجاتهای حضرت عبدالبهاء
ص 52-53