Modern Diyojen

Film "self-destruction" teması ve karanlık motifi üzerinden bir karakterin süreç içerisinde kendini nasıl dış dünyadan soyutladığını gösteriyor.
Karakterimiz kendini dış dünyadan soyutlamak zorunda kalmıştır. Film modern çağın bunaltıcılığını ve sosyal yapının artık karşılıklı anlaşmak ve anlaşılmak üzerine kurulmadığını vurgular. Dolayısıyla karakterimiz saflığını yitirmiştir ve Diyojen gibi hür bir zihin yerine yozlaşmış rahatsız edici ve kafasına takılan düşüncelerle inzivaya çekilmek zorunda kalmıştır. İşin sonunda da insanlara, daha doğrusu, insanlar tarafından anlaşılmaya olan açlığımız "umut insandır." lafı üzerinden anlatılmıştır. Film sadece bu düşünceyle de izlenilebilir.
Filmdeki elementler karakterin iç dünyasını ve karanlığa gömülmesinin aşamalarını vurgulama amaçlıdır. Film sadece tek kişi ve o kişinin kendini tanıtmasına yönelik çekilmiştir, tanrısal bir bakış açısı yoktur. Dış mekandaki çekimler karakteri daha iyi anlamak için çekilse de çekimler Zeyd'in dünyaya bıraktığı ve dünyadan aldıkları olarak düşünülmelidir.
Film kurgudur, diyaloglar üç karakterin de anlık olarak bir persona oluşturduktan sonra doğaçlama olarak oluşturulmuştur. Filmde efekt yoktur.
Müziği ana karakter olan Zeyd yapmıştır. Kendisinin paylaşma ve kendini pazarlama konusundaki isteksizliğinden dolayı müziklerini ya da kendisini nasıl yayınlayacağımı bilmiyorum. Ama kendisi kesinlikle "underrated" diyebileceğim bir müzisyendir. Merak ediyorsanız yorumlara bir şeyler yazabilirsiniz, belki görür.