«Μονή Οσίου Λουκά», το μοναστήρι-αριστούργημα με τις 2 ενωμένες εκκλησίες! - Tips by Markos E17

Το Tips By Markos σας ταξιδεύει στο μαρτυρικό Δίστομο και τη Μονή Οσίου Λουκά, την Αγιά Σοφιά της Ρούμελης. Οι 2 εκκλησίες του συγκροτήματος είναι ενωμένες και επικοινωνούν εσωτερικά μεταξύ τους.
Αν η εκκλησία της Παναγίας εντυπωσιάζει με την εξωτερική της εμφάνιση, το καθολικό του μοναστηριού εκπλήσσει με το εσωτερικό του. Οι τοίχοι στο κάτω μέρος είναι καλυμμένοι με πολύχρωμες μαρμάρινες πλάκες, ενώ οι οροφές“φωτίζονται” χάρις στα ψηφιδωτά χρυσού βάθους.
Το travelgo.gr είναι εδώ για να σε «ταξιδέψει» όπου έχεις φανταστεί. Προτάσεις για εξορμήσεις, συμβουλές για τα ταξίδια σου, εικόνες και βίντεο από όλο τον κόσμο.
Αν ψάχνεις χρήσιμες πληροφορίες, αν αναρωτιέσαι ποια θα είναι η επόμενη στάση σου, ποιο μέρος δεν πρέπει να ξεχάσεις να επισκεφθείς, μη χάνεις χρόνο. Μπες στο travelgο.gr και θα απαντηθούν όλες σου οι απορίες.
#TipsbyMarkos #TravelGogr #ΔημήτρηςΜάρκος
Ακολουθήστε μας στο Instagram:
/ travelgo.gr

[@misanthropas]

Mάρκο σου παραθέτω το ποίημα του Σικελιανού που ενώνει όσα έδειξες. 0 Στ' Όσιου Λουκά το μοναστήρι, απ' όσες γυναίκες του Στειριού συμμαζευτήκαν τον Επιτάφιο να στολίσουν, κι όσες μοιρολογήτρες ώσμε του Μεγάλου Σαββάτου το ξημέρωμα αγρυπνήσαν, ποια να στοχάστη -έτσι γλυκά θρηνούσαν!- πως, κάτου απ' τους ανθούς, τ' ολόαχνο σμάλτο του πεθαμένου του Άδωνη ήταν σάρκα που πόνεσε βαθιά; Γιατί κι ο πόνος στα ρόδα μέσα, κι ο Επιτάφιος Θρήνος, 20 κι οι αναπνοές της άνοιξης που μπαίναν απ' του ναού τη θύρα, αναφτερώναν το νου τους στης Ανάστασης το θάμα, και του Χριστού οι πληγές σαν ανεμώνες τους φάνταζαν στα χέρια και στα πόδια, τι πολλά τον σκεπάζανε λουλούδια που έτσι τρανά, έτσι βαθιά ευωδούσαν! Αλλά το βράδυ το ίδιο του Σαββάτου, την ώρα π' απ' την Άγια Πύλη το ένα κερί επροσάναψε όλα τ' άλλα ως κάτου, 30 κι απ' τ' Άγιο Βήμα σάμπως κύμα απλώθη το φως ώσμε την ξώπορτα, όλοι κι όλες ανατριχιάξαν π' άκουσαν στη μέση απ' τα «Χριστός Ανέστη» μιαν αιφνίδια φωνή να σκούξει: «Γιώργαινα, ο Βαγγέλης!» Και να·ο λεβέντης του χωριού, ο Βαγγέλης, των κοριτσιών το λάμπασμα, ο Βαγγέλης που τον λογιάζαν όλοι για χαμένο στον πόλεμο·και στέκονταν ολόρτος στης εκκλησιάς τη θύρα, με ποδάρι 40 ξύλινο, και δε διάβαινε τη θύρα της εκκλησιάς, τι τον κοιτάζαν όλοι με τα κεριά στο χέρι, τον κοιτάζαν, το χορευτή που τράνταζε τ' αλώνι του Στειριού, μια στην όψη, μια στο πόδι, που ως να το κάρφωσε ήταν στο κατώφλι της θύρας, και δεν έμπαινε πιο μέσα! Και τότε - μάρτυράς μου να 'ναι ο στίχος, ο απλός κι αληθινός ετούτος στίχος - απ' το στασίδι που 'μουνα στημένος 50 ξαντίκρισα τη μάνα, απ' το κεφάλι πετώντας το μαντίλι, να χιμήξει σκυφτή και ν' αγκαλιάσει το ποδάρι, το ξύλινο ποδάρι του στρατιώτη, -έτσι όπως το είδα ο στίχος μου το γράφει, ο απλός κι αληθινός ετούτος στίχος-, και να σύρει απ' τα βάθη της καρδιάς της ένα σκούξιμο: «Μάτια μου... Βαγγέλη!» Κι ακόμα - μάρτυράς μου να 'ναι ο στίχος, ο απλός κι αληθινός ετούτος στίχος-, 58 ξοπίσωθέ της, όσες μαζεύτηκαν από το βράδυ της Μεγάλης Πέφτης, νανουριστά, θαμπά για να θρηνήσουν τον πεθαμένον Άδωνη, κρυμμένο μες στα λουλούδια, τώρα να ξεσπάσουν μαζί την αξεθύμαστη του τρόμου κραυγή που, ως στο στασίδι μου κρατιόμουν, ένας πέπλος μού σκέπασε τα μάτια!...

[@ΑικατερίνηΡεβύθη-ζ3δ]

Μπράβο Μάρκο τέλειο το βίντεο να ζήση η Ρούμελη περιμένω να πας στο Κυριάκι ένα χωριό στολίδι!!!

[@fantommm]

Cringefest..