Рет қаралды 1,026
در عرفان اسلامی، قلب انسان به عنوان جایگاه دریافت و نگهداری اطلاعات غیبی و غیرمادی شناخته میشود. این دستهبندیهای معنوی در مخازن و معادن خاصی از دل قرار میگیرند که به آنها "طور" گفته میشود و جمع آن "اطوار" است. هر طور، محل و جایگاهی برای یک دسته از ادراکات و حقایق باطنی است. به گفته عرفا، دل انسان دارای هفت طور است که به ترتیب عبارتند از: "صدر"، "قلب"، "شغاف"، "فواد"، "حبة القلب"، "سویدا"، و "مهجة القلب".
هر کدام از این اطوار، نقش خاصی در سلوک معنوی و سفر قلب به سوی حق تعالی دارند و حاوی تجلیات مختلفی از علم و معرفت باطنی هستند.
به عنوان مثال، طور "سویدا" مخزنی برای مکاشفات و علوم الهامی است و به عنوان ششمین مرحله از دل شناخته میشود. در مرحله بالاتر یعنی "مهجة القلب"، که هفتمین و آخرین مرحله است، فرد به تجلیات الهی و اشراقات ربانی دست مییابد، که این مقام را قلب سلیم نیز مینامند.
این "اطوار سبعه" که در برخی از متون عرفانی از جمله آثار نجمالدین رازی و سید یحیی شیروانی (ق ۸ ) ذکر شدهاند، نقش اساسی در سیر و سلوک عارفان ایفا میکنند.
ما در این مقال به شرح کوتاهی از اغلب این موارد می پردازیم. چرا که شرح واضح و کاملی از آنها در دسترس نیست به جز مقولهء قلب.
امید است دوستان چنانچه به منابع کاملتری در مورد هریک از اطوار بجز قلب دسترسی دارند ما را از اطلاعات آن منبع محروم نفرمایند.
برای یافتن نتایج کاملتر تمام ویدیو را تا پایان مشاهده فرمایید .
کانال تخصصی عرفان و متافیزیک در تلگرام و یوتیوب
@Ghafcafe181 قاف کافه