"MUHARREM AYI KONFERANSI" ŞEMSEDDİN YEŞİL HZ 'NİN 9 Muharrem 1388 (08.04.1968) TARİHLİ 30 NOLU KAYIT

Рет қаралды 4,148

HAKÎKAT YOLU İSLÂMİYET (Metîn Kahraman)

Күн бұрын

Пікірлер: 12

@hakikatyoluislamiyet 2 жыл бұрын

(Açıklama nın devamı) Ey Hakikat Yolcusu! Utbenin Şeybenin hülasa müşrik dedelerinin intikamını almak isteyenler, Hanedan-ı Ehlibeyt-i Nübüvvetden, din perdesi altında iyice almışlardır. İmam-ı Hasen Efendimiz Medine-i Münevverede ikamet buyuruyorlardı. Havene-i ibni Ümeyye “El Hasenü mini vel Hüseyni min Aliyyin” Hasan Bendendir, Hüseyin Ali’dendir. Yani Canab-ı Hasan’ın Hilmi teenni hali galib olup, Hz. Hüseyin Efendimizde ise pederleri gibi hali şiddetin galib olduğunu beyan eden ferman-ı Muhammediyi dahi ayak altına alarak, İmam-ı Hasan Efendimizin Medinede hayat-ı Tayyibelerini dahi istikrar edip o nefsi natıka-i kainatın kalbini Cade vesasetile zehirlemişlerdir. Alem-i Cemal’e teşrif edecekleri son anlarında biraderi beraber canları Hz. Hüseyin Efendimize “Ey birader üç defadır zehirleniyorum budef’adeki gibisi olmadı.” Canab-ı Hüseyin Aleyhisselam “Sizi zehirleyen kimdir” diye sual etmişlerse de; “Niçin o kadar sıkı soruyorsun katillerimle kıtal mı edeceksin kardeşim, ben onları Allahıma havale etmişimdir.” Buyurmuşlardır. Mübarek Cesed-i Pakini, dedelerinin kabri saadetine, onun kucağına konmasına dahi beni Ümeyye mani olmuşlar, bunun üzerine Cesed-i Pakleri “Baki”a gizlenmişdir. Ey Hakikat Arayan! Evlat-ı Resule yapılan eza cefa saymakla tükenir mi! İmam-ı Hüseyin Hazretlerine Küfeden yirmibin kişi mektub gönderdi “zalim idareden bizi halas et” diye nameler yazıldı. Hz. Hüseyin Efendimiz bu dahalete bu ilticaye red cevabı veremezlerdi, o kapıda o hali, Canab-ı Hak halk etmemişdi. Bazı kimseler “Efendim ona o kadar nasiyat edildi gitmemeliydi” diye bazı mutealelar serdederler, ne kadar zavallılık! Bu söz İmam-ı Hüseyinin gönlünü koırmakla kalmaz Allah’ı Resulullahı da gücendirir. Dikkat! Şunu o kadar iyi bilmelidir ki “Hanedan-ı Ehlibeyt-i Nübüvvet, akılları ile değil şuhudları ile iş görürler” İmam-ı Hüseyin Efendimiz, Medineden hareket etdikleri vakit Kerbela denilen sanki “kerb ile bela”dan teşekkül etmiş olan o sahnede re’si saadetini, sadrına basılarak Sinan ibni Nihai namındaki habis’in ayırdığınıda görüyorlardı. Bu Müslümanlar içerisinde iman çerçev esi dahilinde olduğunu zannederek İslamın ruhundan o kadar uzak insanlar da çıkmıştır ki maalesef bunlar satır dolusu yazılar da yazmışlar, kitaplar da telif etmişlerdir. Sıkılmadan nur-u dide-i Canab-ı Mürteza, ciğerpare-i Fatıme-i Hayrünnisaya, o İmam-ı Hüseyine “bağidir” diyenler dehi olmuştur. Yezide biat etmemiştir, binaenaleyh bağidir, ne ise ki harp meydanında “bırakın beni gideyim dediğinden dolayı (bağ) den rücu etmiş sayılır, kanı ile bu işi ödemiştir” diyenler de olmuştur. Hayret! Hiristiyanlar, Hz. İsa’nın bindiği zannedilen katırın ayağından düşen “Nal” parçasını girenbaha mücevher işlemeli mahfaza içerisinde, hali tevkirde saklarlarken, Müslüman geçinen bir sınıf da, iman etdiklerini söyledikleri Peygamberlerinin çöcuklarını kendisinden otuz otuzbeş sene sonra susuz bırakmak şeklile, türlü türlü işkenceleriyle, parçalamak cinayetinde bulunmuşlardır. İşin acı tarafı, bunlar namaz da kılıyorlardı, hatta “Peygamberin çocuğunu öldürmede geciktik, namaz kazaya kalacak” diye dövünüyorlardı. Girdarımız aşkın ziyaretidir Bu karımız Hakkın inayetidir Sabr kıl ey gönül derd-i mihnetin Tükenmiş ahiri nihayetidir. Eshab-ı Safa’nın hane-i dilde Bede-i muhabbet hidayetidir Bizde ehl-i sefadanız sövülmek Zümre-i zahidin sefahatidir. Bi manidir sözü ehl-i hal ile Uğraşmak vaizin kabahatidir Hal-i Muhammede buzu adavet Evlat-ı Sufyan’ın şekavetidir. Nesl-i Muhammedi sevmek-ü istemek Hakkın bize başka kerametidir. Seyid Hamza ne acip söylemiş : Ey mervâniler ümmeti vey düşman ı Muhammedi Siz küfrâni, biz şükrani, Siz bir taraf biz bir taraf. Sizler tuğyâni (Zalim, azgın) milleti vü bizler Muhammedi ümmeti Siz mervâni, biz Kur'âni. Siz bir taraf biz bir taraf. Siz mervâni cehennemû vü biz Muhammedi cenneti Siz şeytâni, biz Rahmâni. Siz bir taraf biz bir taraf. Siz Muaviler askeri biz Hayderîler leşkeri (Askeri) Siz kahrâni, biz Lütfâni. Siz bir taraf biz bir taraf. Siz Yezidî siz pelidî (Alçak, rezil) biz Hüseynî biz şehidî Siz butlâni, (Haksız,bâtıl) biz Hakkânî. Siz bir taraf biz bir taraf. Sizler düşman-î Mustafa vü biz bende-i Âli abâ Siz hasmânı, biz Rahmâni. Siz bir taraf biz bir taraf. Siz katil-i Âli Zehrâ, biz matemdâr-i Mustafa Siz şimrâni, biz Sübhânî. Siz bir taraf biz bir taraf. Siz haccâci siz leccâci (İnatcılık, Muannidlik) biz Kamberî vü Peygamberî Siz nefsâni, biz Ruhadânî. Siz bir taraf biz bir taraf. Haccac: Çok eskiden Irakta valilik yapan fakat, Resul ü Ekremin (A.S.V.) soyundan gelenlere ve onlara taraftar olanlara çok zulmeden, haddini aşmış bir zalimin ünvanı. Asıl ismi Yusuf bin Sakafi'dir, Haccac ı Zalim diyede anılır. Ey Hakikat Arayan! İmam-ı Hüseyin Efendimize bağidir diyen, Yezid Halife-i Hak idi ona karşı çıktı, diyene bundan başka ne denir. Canab-ı Hüseyin Efendimiz, Yezide biat etmeliymiş, Muhammedin dininde şarap haram ise İsa’nın dininde mubahtır diyerek dini ayak altına alan bir şakiye biat etmediğinden dolayı bağidir diyenin acaba bu dinde ne dereceye kadar hissesi vardır. Küfeliler Hz. Hüseyini çağırdılar, sonra döndüler, İmam-ı Hüseyin kendi çoluk çocuğu ve yakınlariyle yetmiş iki kişi olarak Kerbela çölünde düşmanlarıyla baş başa bıraktılar. Sular kesildi, çocukların dudakları susuzluktan çatladı. Bütün birader zadeler şehid edildi, harp başlamazdan evvel etrafını maiyetini toplayarak şöle bir hitabede bulundu: “Ben sizlerden memnunum Allahım ve ceddim de sizden memnun olsun. Ada yalnız beni arıyor binaenaleyh siz gecenin karanlığından istifade edin her biriniz çocuklarımdan birinin elinden tutun köylere dağılın” deyince, kızı Sükeyne, hemşiresi Canab-ı Zeyneb, ağlamaya başladılar, birader zadelerinden Abdullah ibni Hasen ve Kasıb ibnil Hasen, biraderlerinden Abbas ibni Ali, Ubeydullah ibni Ali, Cafer ibni Ali, Cafer ibni Ebi Talip, evladından, Muhammed ibni Abdullah ibni Cafer, hülasa yanındakiler, “Seni nereye bırakabiliriz sonra yarın dedemizin huzuruna hangi yüz ile çıkabiliriz, şehid oluncaya kadar düşmanımızla döğüşeceğiz” hakikaten bu hanedan şehid oldu. Ateş başlamazdan evvel, İmam-ı Hüseyin Efendimiz, Adaya bir hitabede bulundu. “Siz beni çağırmadınızmı? Şimdi benden ne istiyorsunuz? İçinizde beni tanıyanız yokmudur? Bugün sema ile yer arasında Peygamberinizin benden başka evladı kalmamıştır. Benim dedem Hz. Muhammed, babam Hz. Ali, annem Canab-ı Fatıma değimlidir? Hangi şey benim kanımı size helal kıldı? İçinzden bir hacib yokmudur kanımın dökülmesine mani olsun. İçinizden birini öldürdüm de onun kısasını mı tatbik etmek istiyorsunuz?Birinizi yaraşladım da ona karşılık mı göstermek istiyorsunuz? İsyemiyorsanız döneyim, yahut Habeşistana gideyim” Sükunet içerisinde dinlenen arş-ı semayı ağlatan bu hitabeye şöyle cevap verdiler: Hayır Yezide teslim olacaksın dediler ve ok yağmuruna tutdular. İmam-ı Hüseyin Efendimiz çok şevketli harbediyordu. Ve nihayet sırrına bir hitab-ı İlahi geldi. “Ey Habibimin Habibi! Ben senden şehadet bekliyorum sen şeceat gösteriyorsun” Bunun üzerine aldığı darbe ile atından düştü ve Şimrin kumandasında olan bölüğün efradından Sinan ibni Nehai ismindeki mel’un katletti ve re’si saadetini de Havli namındaki haydudu bi hudud aldı Böyle ila maşallah hakiki mü’minin gönlüne yara saldı Buharinin kıtabul menakıbında şöyle bir şey vardır: İbni Ömer Hazretlerinden Ehli Irakdan biri : İhramda bulunan kimse sinek öldürürse bir şey lazım gelir mi diye sormuşlar. İbni Ömer’de kızarak, “Sineğin kanını soruyorsunuz, Hazret-i Resulullah’ın Kerimesinin oğlunu katlettiler. Nebiyi Ekrem ise Haseneyn hakkında bunlar benim ruhumun hoş kokularıdır. Dar-ı Dünyada benim iki hoş bu nebatımdır. Buyurmuşlardır diye cevap vermişler. Bu cevap da azıcık imanı olan için, bir şemmecik irfanı bulunan için kafidir.