Рет қаралды 45,906
Ба гардун мерасонад дуди оҳам мавҷи дарёро,
Кунад сӯрох оҳи ман саҳаргаҳ санги хороро,
Мунаввар мекунад аз нури омаш дашту саҳроро,
«Агар он турки шерозӣ ба даст орад дили моро,
Ба холи ҳиндуяш бахшам Самарқанду Бухороро.»
Дар ин меҳнатсарои бевафо роҳат нахоҳӣ ёфт,
Чу марг ояд ба болинат даме фурсат нахоҳӣ ёфт,
Ҷавониро ғанимат дон, ки ин неъмат нахоҳӣ ёфт,
«Бидеҳ соқӣ маи боқӣ, ки дар ҷаннат нахоҳӣ ёфт,
Канори оби Рукнободу гулгашти Мусаллоро.»
Ғубори раҳ шав то сарврафторон хиром оранд,
Сазад бар гӯшаи чашме туро аз хок бардоранд,
Хушомадгӯйро дар ин замона дӯст медоранд,
«Насиҳат гӯш кун ҷоно, ки аз ҷон дӯсттар доранд,
Ҷавонони саодатманд панди пири доноро.»
Ба меҳнат сабр кардам дар ҷаҳон монандаи Айюб,
Ба ҳиҷрон хӯ гирифтам баҳри як фарзанд чун Яъқуб,
Ба дил дорам ҳазорон ранҷ аз бемеҳрии маҳбуб,
«Фиғон, к-ин лӯлиёни шӯхи ширинкори шаҳрошӯб,
Чунон бурданд сабр аз дил, ки туркон хони яғморо.»