Νέα γυναίκα μόνη, ΔΕΝ ψάχνει: Η Δανάη Μπάρκα και ο έρωτας στα χρόνια της διασημότητας

Рет қаралды 42,188

Pod

Күн бұрын

Пікірлер: 27

@eleanayan495 5 күн бұрын

Η Δανάη πολύ συμπαθητική και αυθεντική !

@Wildflower136 Ай бұрын

Σπάνια βλέπω συνεντεύξεις αλλά η Δανάη μου αρέσει πάρα πολύ, έχει ζωντάνια και ωραίες απόψεις, έχει φάει πολύ μπούλινγκ άδικα και η στάση της έχει υπάρξει αξιοπρεπής πάντα και γενικά όσες φορές την πετυχαίνω στο γιουτιούμπ τη βλέπω. Στο μόνο που διαφωνώ είναι στο εξής. Είναι θεωρώ αρκετά εγωιστικό το να έχουμε την απαίτηση ο σύντροφός μας να βρει έγκριση από τους φίλους μας ή το να πρέπει να γελάει με τα αστεία με τα οποία γελάνε οι φίλοι μας. Όταν έχουμε αυτή την απαίτηση είναι σαν να βάζουμε προϋποθέσεις στην αγάπη με τρόπο εγωιστικό. Αυτή η προϋπόθεση ξεπερνά κατά πολύ τα όρια των υγιών προϋποθέσεων, πχ να έχει σεβασμό ή να είναι ευγενικός ή να είναι πιστός και φτάνει το πεδίο της εξάρτησης του με ποιον θα πας από το αν γελάει με τα αστεία των φίλων σου. Είναι παράλογο σαν συλλογισμός και αρκετά εγωιστικός. Αν νοιώθεις ότι κάποιος είναι ο άνθρωπός σου και πχ δεν είναι τόσο κεφάτος ή είναι πιο εσωστρεφής σαν χαρακτήρας με αποτέλεσμα να μην βαιμπάρει με τους φίλους σου, θα πεις ότι επειδή δεν, τον παρατάω; Αν ναι, εξαρτώ ουσιαστικά τη σχέση μου μαζί του από τη σχέση του με τους φίλους μου, άρα αυτό σημαίνει ότι δεν τον έχω αγαπήσει και πραγματικά και ότι απλά ψάχνω κάποιον να μου ικανοποιεί κάποιες σωματικές ανάγκες με τρόπο επιφανειακό, για αυτό και είναι εύκολο να τον αφήσω για αυτόν τον λόγο. Και γενικά, το υπερβολικό κολλητιλίκι με φίλους, το θεωρώ και κάπως. Δε λέω ότι είναι υγιές να μην έχεις φίλους, απλά το να είσαι κολλητός με πολλά άτομα και να τα αφήνεις να εγκρίνουν συντρόφους είναι κάτι πολύ παιδιάστικο που το κάνουν τα παιδιά στο γυμνάσιο και στο λύκειο. Το να έχουμε την απαίτηση να ταιριάξει ο άνθρωπός μας με τον χ φίλο μας δηλώνει ότι δεν έχουμε την απαιτούμενη ωριμότητα να συνειδητοποιήσουμε το εξής απλό, ότι άλλη η ταυτότητα του ενός στη ζωή μας, άλλη η ταυτότητα του άλλου. Και μόνη η σκέψη ''άντε να τον πάρω στις φίλες μου να τον εγκρίνουν'' είναι εντελώς προσβλητική για τον άνθρωπο αυτό. Είναι σαν να το βλέπεις ως προϊόν που πρέπει να το εγκρίνουν τρίτοι. Είναι εντελώς άκομψο και δείχνει έλλειψη αληθινής, ουσιαστικής και βαθιάς σύνδεσης. Εμένα αν με πήγαινε κάποιος στους φίλους του με το σκεπτικό να του δώσουν έγκριση θα αποχωρούσα κατευθείαν. Είναι πολύ μεμπτό ως σκεπτικό. Τώρα, αυτό που λέω δε σημαίνει ότι η Δανάη και ο κάθε άνθρωπος δεν έχει δικαίωμα να φύγει από μια κατάσταση αν δει ότι δεν πάει η φάση με τον σύντροφο και τους φίλους. Όλοι μας έχουμε τα στάνταρτς μας. Και εγώ έχω κάποια που αν τα πω σε άλλον/άλλην θα μου πει ότι αυτό είναι αυστηρό. Απλώς ήθελα να πω την γνώμη μου γιατί το έχω σκεφτεί αρκετές φορές γιατί πιο μικρή το είχα φόβο, αν ο άλλος θα τα πηγαίνει καλά με τις φίλες μου και όσο πέρναγε ο καιρός συνειδητοποιούσα ότι άλλο ρόλο έχουν οι μεν στη ζωή μου, άλλο ο άλλος.