นางตู้คนสุดท้าย - ธานินทร์ อินทรเทพ (Official Master)

[@ไม่ปรากฏชื่อ-น7อ]

นางตู้คนสุดท้าย เหมือนดังนั่งอยู่สุดปลายโลกร้าง กอดความอ้างว้างไว้จนเต็มอ้อม ฉาบใบหน้ากร่อยด้วยรอยยิ้มปลอม ผิวกายเคลือบนวลแป้งหอมซ่อนใจตรมตรอมผอมเซียว สายตาประจบสอดสบประสาน ดั่งข้าวในจานคดรอคนเปลี่ยว เลขบนแผงเด่นอยู่เพียงเลขเดียว ไร้คนเยื่อใยแลเหลียวหัวใจแห้งเหี่ยวอ่อนล้า คิดถึงวันเฉิดฉันรุ่งเรืองเฟื่องฟู มิเคยได้อยู่ติดตู้เสนอใบหน้า ร่ำลือชื่อเสียงลอยเด่นเป็นยอดดารา ทรัพย์สินเลอล้ำค่ารินหลั่งมามิมีขาดสาย พ้นวัยวันรุ่งดาวพุ่งตกพื้น สุดทนกล้ำกลืนฝืนความแหนงหน่าย โอ้คงถึงวันได้ทุบกระต่าย นับเงินเศษก้อนสุดท้ายซื้อตั๋วรถทัวร์กลับบ้าน.

[@ไม่ปรากฏชื่อ-น7อ]

ผมคิดว่าเพลงนี้ไม่ได้หมายความถึงแค่ นางตู้เท่านั้น ครับ แต่น่าจะตีความเปรียบได้กับทุกอาชีพของแต่ละคนเลยนะครับ ลองพิจารณาดูครับ เหมือนบรรยายให้เห็นภาพสัจธรรมที่มีตั้งแต่ แรกเริ่ม รุ่งเรือง ตกต่ำ และ สิ้นสุด

[@ปรเมศวร์โคตรนาม-ข2ฬ]

มองเห็นภาพเลย

[@SanorLoogin]

ฟังเพลงนี้แล้วอดสงสารนางตู้ไม่ได้ แรกๆก็เด่นดังดีอยู่หรอกพอมีอายุมากขึ้นเริ่มตกชั้น

[@วันเลิศธํารงวิศว-ฅ7ฬ]

เนื้อเพลงบรรยายเห็นภาพสัจธรรมของชีวิตลึกซึ้งกินใจมาก

[@สุนันท์ธนูทอง]

เพราะมากๆๆๆๆๆๆๆ

[@ชาญยุทธมากแก้ว]

ชอบมากๆครับเพลงนี้ไม่ได้ฟังมานาน

[@หัวใจเดิม-ฑ7ล]

นางตู้...คนสุดท้าย - ธานินทร์ อินทรเทพ คำร้อง/ทำนอง : ทวีพงศ์ มณีนิล

[@ชาญยุทธมากแก้ว]

เป็นนักแต่งเพลงที่ใช้คำได้คมที่สุดครับ

[@ภิรมบ์พรดอน]

ซึ้งและน่าสงสารคนลืมตัวเพลงนี้แต่งมาจากเรื่องจริง

[@manee75]

สมัยก่อนมีออมสินเป็นตัวกระต่ายจริงๆเป็นปูนปาสเตอร์