Nam Myoho Renge Kyo 南無妙法蓮華経

Nam Myoho Renge Kyo นามูเมียวโฮเร็งเงเกียว หรือ นัมเมียวโฮเร็งเงเกียว (ญี่ปุ่น: 南無妙法蓮華経 ทับศัพท์: Namu Myōhō Renge Kyō, Nam Myōhō Renge Kyō) เป็นมนต์ที่ใช้สวดเป็นบทหลักในศาสนาพุทธนิกายนิชิเร็ง มีความหมายว่า "ขอนอบน้อมแด่สัทธรรมปุณฑรีกสูตร" มนต์นี้ถูกอ้างอิงถึงในชื่อไดโมกุ (題目)[4] หรือเรียกอย่างยกย่องว่าโอไดโมกุ (お題目) ซึ่งได้มีการเผยแพร่ครั้งแรกโดยพระนิจิเร็ง พระภิกษุในศาสนาพุทธชาวญี่ปุ่น เมื่อวันที่ 28 เดือนสี่ทางจันทรคติญี่ปุ่น ค.ศ. 1253 ณ วัดเซโชจิ (หรือที่เรียกกันว่าคิโยซูมิเดระ) ใกล้เมืองโคมินาโตะ ซึ่งปัจจุบันเป็นส่วนหนึ่งของเมืองคาโมงาวะ จังหวัดชิบะ ประเทศญี่ปุ่น พิธีสวดไดโมกุนั้นเรียกว่า "โชได" (唱題) มีจุดมุ่งหมายเพื่อการตรัสรู้เข้าถึงพุทธภาวะได้โดยสมบูรณ์ในภพปัจจุบัน
มนต์ดังกล่าวมีความหมายโดยแยกศัพท์ดังนี้
นามุ (南無 - เสียงอาจกร่อนลงเป็น "นัม") มาจากศัพท์สันสกฤต นมสฺ (อ่านว่า /นะ-มัส/) หมายถึง นอบน้อม
เมียว (妙) หมายถึง ความแปลก, ความลึกลับ, ความอัศจรรย์, ความฉลาดเฉียบแหลม
โฮ (法) หมายถึง กฎ, หลักการ, แนวคิด ตรงกับคำว่า "ธรฺม" ในภาษาสันสกฤต
เมียวโฮ (妙法) หมายถึง ธรรมอันเลิศล้ำแห่งพระพุทธะ ตรงกับคำว่า "สทฺธรฺม" ในภาษาสันสกฤต
เร็ง (蓮) หมายถึง บัว
เงะ (華) หมายถึง ดอกไม้
เร็งเงะ (蓮華) หมายถึงดอกบัว ในที่นี้ได้แก่ดอกบัวขาว หรือบัวบุณฑริก (ปุณฺฑรีก) ซึ่งปรากฏอยู่ในชื่อพระสูตร
เคียว (経) หมายถึง พระสูตร หรือ คำสอน
เมื่อเขียนให้อยู่ในรูปภาษาสันสกฤต จะได้ใจความว่า "นโม สทฺธรฺมปุณฺฑรีกสูตฺร" แปลว่า ""ข้าพเจ้าขอนอบน้อมแด่สัทธรรมปุณฑรีกสูตร (พระสูตรว่าด้วยบัวขาวแห่งธรรมอันล้ำเลิศ)"