Nasza klasa - wyk. A. Batko, J. Wawreszuk, K. Blokesz, Ł. Jędrys, Ł. Szczepanowski

18. koncert Studia Piosenki Teatru Polskiego Radia z piosenkami Jacka Kaczmarskiego.
Scenariusz i reżyseria: Janusz Gast
Kierownictwo muzyczne: Marcin Partyka
Muzyka: The Jobers
** Dowiedz się o kolejnych koncertach: bit.ly/JanuszGastOfficial **
** Instagram: / janusz.gast **
Pomysłodawca, autor scenariusza oraz reżyser: Janusz Gast
Kierownictwo muzyczne, autor aranży: Marcin Patyka
Muzyka: zespół The Jobers w składzie: Adam Zgrajka (perkusja), Krzysztof Łochowicz (gitara) i Piotr Domagalski (kontrabas). Koncert poprowadzi Marcin Kusy z radiowej Jedynki.
Janusz Gast (autor scenariusza i reżyser koncertu) wybrałi dla młodych wokalistów repertuar złożony z najważniejszych utworów z bogatego dorobku Jacka Kaczmarskiego (1957-2004) - wybitnego kompozytora, tekściarza i wokalisty - tzw. barda Solidarności, autora kilkuset piosenek, które weszły do kanonu polskiej muzyki popularnej, w tym m.in. „Obławy”, „Naszej klasy”, „Snu Katarzyny II” czy „Murów.
Koncert odbył się 11 listopada 2017 w studio im. W. Szpilmana w Warszawie i był na żywo transmitowany w radiowej Jedynce.
*** ** * ** ***
Co się stało z naszą klasą? Pyta Adam w Tel-Avivie
Ciężko sprostać takim czasom, ciężko w ogóle żyć uczciwie
Co się stało z naszą klasą? Wojtek w Szwecji w porno-klubie
Pisze: dobrze mi tu płacą za to, co i tak wszak lubię
Za to, co i tak wszak lubię...
Kaśka z Piotrkiem są w Kanadzie, bo tam mają perspektywy
Staszek w Stanach sobie radzi, Paweł do Paryża przywykł
Gośka z Przemkiem ledwie przędą - w maju będzie trzeci bachor
Próżno skarżą się urzędom, że też chcieliby na Zachód
Że też chcieliby na Zachód...
Za to Magda jest w Madrycie i wychodzi za Hiszpana
Maciek w grudniu stracił życie, gdy chodzili po mieszkaniach
Janusz, ten co zawiść budził, że go każda fala niesie
Jest chirurgiem - leczy ludzi, ale brat mu się powiesił
Ale brat mu się powiesił...
Marek siedzi za odmowę, bo nie strzelał do Michała
A ja piszę ich historię - i to już jest klasa cała
Jeszcze Filip - fizyk w Moskwie, dziś nagrody różne zbiera
Jeździ kiedy chce do Polski, był przyjęty przez premiera
Był przyjęty przez premiera...
Odnalazłem klasę całą - na wygnaniu, w kraju, w grobie
Ale coś się pozmieniało: każdy sobie żywot skrobie
Odnalazłem całą klasę, wyrośniętą i dojrzałą
Rozdrapałem młodość naszą, lecz za bardzo nie bolało
Lecz za bardzo nie bolało...
Już nie chłopcy, lecz mężczyźni, już kobiety, nie dziewczyny
Młodość szybko się zabliźni, nie ma w tym niczyjej winy
Wszyscy są odpowiedzialni, wszyscy mają w życiu cele
Wszyscy w miarę są normalni, ale przecież to niewiele
Ale przecież to niewiele...
Nie wiem sam, co mi się marzy, jaka z gwiazd nade mną świeci
Gdy wśród tych nieobcych twarzy szukam ciągle twarzy dzieci
Czemu wciąż przez ramię zerkam, choć nie woła nikt: "kolego!"
Że ktoś ze mną zagra w berka, lub przynajmniej w chowanego
Lub przynajmniej w chowanego...
Własne pędy, własne liście zapuszczamy każdy sobie
I korzenie oczywiście na wygnaniu, w kraju, w grobie
W dół, na boki, wzwyż ku słońcu, na stracenie, w prawo, w lewo
Kto pamięta, że to w końcu jedno i to samo drzewo...

[@nikkaeu8732]

Wracam i wracam do tego wykonania. Dziękuję

[@koriolan6411]

Fajne :-)))