Nefsi Levvame Nedir? 6 Dakikada Nefsi Levvameden Kurtulmanın Yolları: Nefsi Levvame Nasıl Geçilir?

İbn Acîbe k.s. hazretleri, hakikatte nefsin tek olduğunu ama onun manevi temizlik ve terbiyesindeki iniş çıkışlarına göre farklı isimler aldığını söyler. Günah bataklığına batan, münkere sevk eden nefs, “emmâre” ismini alırken, yaptığı kötü işleri kınamaya başladığında “levvâme” ismini alır. Yani kul, günahlarını düşünüp çirkin hallerinin farkına varınca kendini hesaba çeker ve pişmanlıkla kınamaya başlar. Bu gayreti neticesinde tevbeye sarılır. Böylelikle nefs günahlardan uzaklaşma gayretiyle emmâreden levvâmeye geçer ki “levvâme” nefsin ikinci mertebesidir.
“Levm” sözlükte kınamak, azarlamak demektir. Edebe uymayan, hoşa gitmeyen hareketler levm edilir, yani kınanır. Levvâme ise kendini çokça kınayan anlamındadır. Nefsin levvâme mertebesi Kur’an-ı Kerim’de mealen şöyle geçer: “Hayır, kendini kınayan nefse de yemin ederim...” (Kıyâmet 2).
İbn Acîbe k.s. hazretleri bu ayetin tefsirini şöyle yapar: “Allah Tealâ kıyamet gününe yemin ettikten sonra peşinden nefs-i levvâmeye yemin etmiştir. Bunun sebebi, ikisinde de vuku bulan olayların azametine vurgu yapılmasındandır.
Hatta nefs-i levvâme Allah katında daha büyük bir rütbeye sahiptir. Çünkü bu nefs, önce işlediği kusurlardan dolayı sahibini kınar, sonra bu halden de yükselerek sahibine hayırları ve ledünnî ilimleri ilham eden nefs olur.”
Hasan-ı Basrî rh.a. ise bu ayetle ilgili olarak der ki: “Allah’a yemin olsun ki, gerçek mümin sürekli olarak nefsini kınayandır. O, ‘Şu sözümle neyi kastettim? Bu yemeği yememdeki gayem neydi? Kalbimden geçen şu düşünceden elde etmek istediğim nedir?’ der. Fısk içinde bulunan (fütursuzca günah işleyen) kimse ise nefsini asla kınamaz.”
Şehabeddin Sühreverdî k.s. hazretleri, nefs-i levvâmeyi şöyle tanımlar: “Nefs, asıl karakterinden ve bu karakterinin doğurduğu kötü arzularından ruhun bulunduğu makama ulaşmışsa levvâme mertebesindedir. Çünkü o, mutmainne makamına nazar ederek oranın yüceliğini idrak eder.
Böylece kendisini devamlı kötülüğe çağıran nefsini kınamaya başlar. Ancak nefs kendi makamında çakılıp kalınca, ilim ve marifet nurundan mahrum kalır. O zaman da zulmet içinde kalıp devamlı kötülüğü emreder.”
Nefs-i levvâme, kişinin kendisinin farkına vardığı mertebedir. Yapılan iyi ya da kötü işlerin muhasebesi bu mertebede yapılır, kötü olanlara tevbe edilir. Diğer taraftan bu nefs, kendisinden bir alt mertebe olan emmâre ve bir üst mertebe olan mülhime makamlarına baktığı için kişi tevbe etse dahi bir zaman sonra tekrar günaha düşebilir.
Ancak peşinden tekrar pişman olur. Ama arzu ve duygularını tam manasıyla kontrol edemediği için günah işlemekten tam manasıyla da kurtulamaz. Günah arzusu azalsa da tamamen bitmez. Bunun ilacı ise zikre devam etmek, Sünnet-i Seniyye’ye sarılmaktır.
Ayrıca nefs-i levvâme makamındaki kişinin ilk yapacağı şey kötü arkadaş çevresini değiştirip, görüldüğünde Allah’ı hatırlatacak ve günaha davet etmeyecek kişilerle dostluk kurmaktır. Zira bu mertebedeki bir kimse tek başına bulunduğunda nefsinin isteklerine karşı çıkamaz, çabuk teslim olur.
Nefs-i levvâmede, emmâreden kalan sıfatlar olduğu için kişinin sürekli kendini kontrol altında tutması gerekir. Yoksa her an kötü arzulara uyabilir ve kendini günah bataklığında bulabilir.
Her nefs mertebesinin kendine has bazı sıfatları vardır. Nefs-i levvâmenin de öne çıkan sıfatları; günah işlemeye meyilli olmak, kendini beğenmek, uyku ve yemeğe düşkünlük, cehalet, hırs, gizli riya ve pişmanlıktır. Bu mertebede hamlık hâlâ devam ettiği için kişi beğenilmekten, yaptığı iyi amellerden dolayı övülmekten hoşlanır.
Sâlik bu mertebeden bir üst mertebeye ancak Kur’an-ı Kerim ve Sünnet-i Seniyye’ye bağlılıkla, zikre devam ederek çıkabilir. Eğer nefs-i levvâmede çok uzun kalırsa tekrardan nefs-i emmâreye düşme tehlikesi vardır.
Bu sebeple ibadetlerine ve bilhassa zikrine devam etmeli ve kötü alışkanlıklardan uzak durmalıdır. Nefsinin arzularına ise olabildiğince muhalefet etmek suretiyle mürşidinin emirlerine harfiyyen uymalıdır.
Nefs-i levvâme makamındaki kişide sâlih ameller de çoğalır. Namazlarına dikkat eder ve vakit buldukça nafile ibadet etmeye gayret eder. Yaptığı sâlih amelleri ve ibadetleri haz alarak yapar. Ancak bu halinin insanlar tarafından bilinmesini ister ve bu sebeple de mutlu olur.
Fakat kendini muhasebe ettiğinde bu hallerinden dolayı kınar. Bu sebeple olsa gerek ki Hakîm et-Tirmîzî rh.a nefs-i levvâmenin hilekâr ve aldatıcı olduğunu söyler.
Sühreverdiyye yolunun büyüklerinden Abdürrezzak Kâşânî k.s. hazretleri Istılâhâtu’s-Sûfiyye isimli eserinde nefs-i levvâmeyi şöyle açıklar: “Gaflet uykusundan uyandığı ölçüde kalbin nuruyla aydınlanmış olan nefstir.
Bu durumdaki nefs artık uyanmış ve halini düzeltmeye başlamıştır. Ne zaman onun karanlık fıtratından ve tabiatından ortaya bir günah çıksa, hemen ilahî bir uyarı nuru onun yardımına koşar.
Böylece nefs kendini kınamaya, Gaffâr ve Rahîm olanın kapısında istiğfar ederek günahından tevbe etmeye başlar.”
#tasavvuf #tasavvufsohbetleri #tasavvufdersleri

[@yazarmfa]

Videoyu beğendiyseniz beğen tuşuna basmayı ve abone olmayı unutmayın!

[@1sifa1enerji]

Levvamede sıkışıp kaldım cok uzun süredir burdayım. Bir duası bir formülü yokmudur ustadlar buradan hızlıca geçmek gerekir burası insanı yakan bi yer.

[@SY-ll5ty]

Bir yolunu bulursan banada söyler misin uzun yıllardır geçemedim emmareye düşmekten korkuyorum

[@leylaakin1942]

İdris Polat hoca da anlatıyor bu makamları. Oradan da dinleyin. Yol gösterici olur. En kısası her söz ve davranışımız sadece RABBİM emrine uygun olmalı. Kendi isteğimize göre değil.

[@namutenahi1821]

Zikre ve sünneti seniyyeye sarılmaktan geçer yolu derler.

[@gokmenkaral]

Ey kardeşlerim! Size İslam dinine her zaman uymayı Tavsiye ederim. ŞÜKR (Şükür) nedir? ne demektir? Verilen nîmetleri yerli yerinde kullanma. Allahü teâlâya, verdiği nîmetlerle isyân etmeme. Nîmetleri kullanırken sâhibini unutmama. Görülen iyiliğe karşı teşekkür. Allahü teâlânın emir ve yasaklarına uyma. Allahü teâlâ Kur'ân-ı kerîmde meâlen buyuruyor ki: Îmân eder ve şükür ederseniz azâb yapmam. (Nisâ sûresi: 46) Nîmetlerime şükür ederseniz elbette arttırırım. (İbrâhim sûresi: 7) İnsanlara teşekkür etmeyen, Allahü teâlâya şükür etmiş olmaz. (Hadîs-i şerîf-Keşf-ül-Hafâ) Şükürden maksad; aczini îtirâf edip, kulluğunu bilmektir. Nîmetlere şükreden, onun elden çıkacağından korkmasın. Nîmete şükredenlere, onu arttıracağını Allahü teâlâ bildirdi. Nîmetin kıymetini bilmeyip, nankörlük edenlerin elinden o nîmet alınır. Nîmetin kıymetini bilmemek onun elden çıkmasına sebebdir. Şükür ise, onu devamlı kılar ve arttırır. (Hazret-i Ali) Cenâb-ı Hakk'a şükürden yüz çevirme ki, yarın mahşer günü boynu bükük kalmayasın (Sa'dî Şirâzî) Herhangi bir kimse, herhangi bir zamanda, herhangi bir yerde, herhangi bir kimseye, herhangi bir şeyden dolayı, herhangi bir sûretle hamd ve şükr ederse, bu medh ü senâların ve teşekkürlerin hepsi, Allahü teâlâya mahsûstur. Çünkü, her nîmeti yaratan, gönderen hep O'dur. O hatırlatmazsa ve kuvvet ve kolaylık vermezse, kimse kimseye iyilik ve kötülük yapamaz. İyilik edene, mal ile hizmet ile karşılığı yapılır. Bunu yapamayan, hamd ve senâ, teşekkür ve duâ eder. Karşılık yapmayanın başına kakılır. Kötülenir, incitilir. Çünkü, iyiliğe karşı iyilik yapmak insanlık vazîfesidir. Böyle olunca, her iyiliği yapan, en büyük iyilik olarak, yok iken var eden, en güzel şekli veren, lüzûmlu uzuvları, kuvvetleri ihsân eden, her birini bir âhenk ile işleterek sıhhat veren, akıl ve zekâ bahşeden, çoluk çocuk, ev, ihtiyaç eşyâsı, gıdâ, içecek, elbiselerimizi yaratan yüce bir sâhibe, bu nîmetleri sebebsiz, karşılıksız ihsân eden ve her an yok olmaktan, düşmandan, hastalıktan muhâfaza eden ve bize hiç ihtiyâcı olmayan, sonsuz kuvvet, kudret sâhibi olan Allahü teâlâya şükr etmemek, kulluk hakkını ödememek ne büyük kabahât, ne çok zulüm ve ne alçak bir vaziyyet olur. Hele O'na ve nîmetlerin O'ndan geldiğine inanmamak ve bunları başkasından bilmek en büyük zulüm, en çirkin yüzkarası olur. (Ali bin Emrullah) Vücûdumun her kılı, dile gelse de Şükr etmiş olamam, nîmetlerine! (İmâm-ı Rabbânî) Siz ibadet için yaratıldınız,Allah'ı tanımakla şereflenmek için yaratıldınız. İbadetin özü Allah'tan gafil olmamaktır; Kulluk,Kulluk vazifelerini İslam alimlerinin bildirdiği gibi yerine getirmek,Allah'ın emir ve yasaklarına uymaktır ibadet. Ey âdemoğlu! Sana bahşettiğim afiyet sayesinde bana kulluk etmeye güç buldun. Benim özel yardımımla, sana farz kıldığım ibadetleri yerine getirebildin. Benim rızkımı yiyerek bana karşı yaptığın isyana kuvvet buldun. Benim dilememle, istediklerini istiyorsun. Dilediğin her şey benim irademledir. Benim nimetimle ayakta duruyor, oturuyor ve dönüyorsun. Benim korumam sayesinde geceliyor ve sabahlıyorsun. Benim ihsanım içinde yaşadın ve nimetim içinde dönüp durdun. Verdiğim afiyetle güzelleştin. Lâkin ardından beni unutup başkalarını hatırında tuttun. Neden benim hakkımı ve şükrümü eda etmedin?" Rab benim; beni iyi tanıyın! Nimetleri veren benim; öyleyse bana şükrediniz. Koruyucu benim; siz de benim haklarımı gözetin! Yardım eden benim; (siz de dinime yardım suretiyle) bana yardım ediniz. Affeden benim; bana istiğfarda bulununuz. Maksud benim; beni gaye edininiz. Veren benim; benden isteyiniz. Ma-bud benim; bana ibadet ediniz. Her şeyi bilen benim; benden korkunuz."

[@talipcanksa3929]

Yıllardır bu sorunun cevabını aradım bu yolu da gecince videonun karşıma cıkması😁

[@musfiqhazili4946]

Salam. Nasil gecilir?

[@kubracomart3291]

Bu müzikten dolayı.insan dağılıyor resimlerde güzel değil açık kadınlar var