ნიკოს კაზანძაკისი, "ალექსის ზორბასის ცხოვრება"

ლიტერატურული გადაცემა „წახნაგები“, რუბრიკით Habent sua fata libelli („წიგნებს თავისი ბედი აქვთ“), გთავაზობთ საუბარს შესანიშნავი ბერძენი მწერლის, ნიკოს კაზანძაკისის, რომანზე, „ალექსის ზორბასის ცხოვრება“. ეს დიდი მწერალი 1957 წელს გარდაიცვალა. სწორედ ამ წელს მან მხოლოდ ერთი ხმით დაუთმო ალბერ კამიუს ნობელის პრემია, რომელზეც უკვე მეცხრედ იყო წარდგენილი. ბევრ დამსახურებასთან ერთად განსაკუთრებით აღსანიშნავია ის, რომ ეს მწერალი თავის სამშობლოს საკუთარ თავს უბრუნებდა, ახალ საბერძნეთს ძველი საბერძნეთით ასაჩუქრებდა - ხან ახალ „ოდისეას“ წერდა, ხან ძველი ბერძნული ენიდან თარგმნიდა „ილიადას“, ხანაც ანტიკურობა პერსონიფიცირებულად შემოჰყავდა ახალ დროში. კაზანძაკისის საფლავის ქვას აწერია „არაფრის მეშინია, არაფრის იმედი არ მაქვს, ვარ თავისუფალი“. სწორედ თავისუფლებაა მისი მწერლობის მთავარი ღირებულება. თავისუფალი ბერძნული სული მან პერსონიფიცირებულად წარმოადგინა „ალექსის ზორბასის ცხოვრებაში“. თანამედროვე ცხოვრებაში, რომელსაც ინგლისურ-ბერძნული წარმოშობის განათლებული მთხრობელი წარმოადგენს ამ რომანში, შემოიჭრება სოფოკლესა და არისტოფანეს ანტიკური სული, აბსოლუტურად გაუტეხელი, თავისუფალი და დიდსულოვანი ზორბასის სახით. ვინ იყო მაკედონიაში დაბადებული ალექსის ზორბასი, რატომ იცეკვა მან სამი წლის ვაჟის დაკარგვის შემდეგ, როგორ მოჰყავდა მას ცოლები რუსეთში, რატომ იწვევდა მწვანე ქვის სანახავად მეგობარს ბერლინში; როგორ გაუჩნდა მას მორების დასაცურებელი საბაგიროს გრანდიოზული იდეა, რომელიც კრახით დასრულდა; როგორ შეიძლება ეკლესიისა და წმინდა მამების დაშანტაჟება; როგორ დახარჯა ზორბასმა მოწყობილობისთვის საჭირო ფული ბორდელებსა და რესტორნებში, - ყველა ამ კითხვას გაეცემა პასუხი გადაცემაში.

[@indiraoragvelidze9917]

ჩემი ყველაზე საყვარელი წიგნი, ჩემი ყველაზე საყვარელი პერსონაჟი ♥️🤗.მაისური მაქვს მისი სურათით, რომელიც სპეციალურად შევუკვეთე.გმადლობთ ბატონო ლევან ♥️🤗.

[@ninougrechelidze1950]

მადლობა ,ბატონო ლევან,უსასრულოდ შემიძლია მადლობის გადახდა, უდიდესი მოტივატოტრი ხართ!!!!!!:*:*:*

[@giorgishermadini2939]

ძალიან დიდი მადლობა ბატონო ლევან, ეს წიგნი ჩემი ერთერთი უსაყვარლესი წიგნია

[@katiekatie4905]

მადლობა კიდევ ერთხელ, ბატონო ლევან!.. წლების წინ მეც, ამ ღრმა ტრაგი-კომედიის კითხვის დროს ვიცინოდი და ვტიროდი ერთდროულად!..ამ წიგნით ვიგრძენი პირველად საბერძნეთი და დავინახე ბერძნული სული ამდენი წლები აქ საბერძნეთში ცხოვრების მიუხედავად!.. ნიკოს კაზანძაკის პირადი ცხოვრებაც მარწუხებში იყო მოქცეული, ისევე როგორც სხვა ბევრი გენიოსის!..ეს იმას გვაუწყებს, რომ დღეს ადამიანებს ნიჭის გაფურჩქვნის დიდი შანსი გვაქვს!..😉

[@ლეილაოტიაშვილი]

მადლობა ბ.ონო ლევან, არაჩვეულებრივი მთხრობელი და ერუდიტი ხართ

[@Noa.Shakti]

სანამ "მთხრობელობას" არ გავცდებით ვერ "გავზორბასდებით".. სანამ ჩვენ ვმსჯელობთ ზორბასი სიცოცხლით ცხოვრობს, ყოველდღიურ-წუთიურობაში. შეიძლება აქეთ-იქით მიწყდომის საბელი ზოგს უფრო გრძელი გვაქვს, ზოგს კიდევ უფრო მეტად გრძელი, მაგრამ მის გადაჭრამდე ილუზიაა თავისუფლად ყოფნის შეგრძნება. მადლობა, გადასარევად მოსასმენია, წიგნის ჩაკითხვისთანავე, დასახურად რომ არ გემეტება და ვერ თმობ, გონებაში ჩაკარგვისთვის 🙏🏼

[@dethsabbath9142]

მე რატომღაც ისეთი შთაბეჭდილება დამრჩა, რომ წიგნში ნებისმიერი ,,ქვრივად'' წოდებული ქალი, სინამდვილეში არა ქვრივს, არამედ უბრალოდ ქალს წარმოადგენს, რომელსაც პარტნიორი არ ჰყავს. ეს იმიტომ აღვნიშნე, რომ ბატონმა ლევანმა განსაკუთრებით აღნიშნა, რომ ის ქალი, რომელსაც მოგვიანებით ყელი გამოსჭრეს ,,ქვრივი'' იყოო. მე მეოცე საუკუნის საბერძნეთის შესახებ საკმაოდ მწირი ინფორმაცია გამაჩნია, მაგრამ ვვარაუდობ, უბრალოდ, იმ დროს მარტოხელა ქალების მიმართ ძალზე ცუდი დამოკიდებულება ქონდათ. და ბატონი ნიკოსი ასეთი ტიპის ქალებს უბრალოდ ,,ქვრივებად'' მოიხსენიებს და არა გარყვნილებად ან მეძავებად. საინტერესო იქნება ამ თემაზე მთარგმნელის აზრიც

[@avtandilabashishvili5407]

მოგესალმებით, იქნებ castbox ზე დაამატოთ ეს გადაცემა? რამდენიმე ეპიზოდი დევს მაგრამ არა სრულად

[@taboridze1]

გამარჯობათ, ბატონო ლევან რუბრიკა უოლტერ სკოტს ან რობერტ ლუის სტივენსონზეც, რომ წარმათოთ. ვფიქრობ ბევრი მკითხველისთვის საინტერესო იქნებოდა, მათ შესახებ მწირი ინფორმაციის არეალებს გაშლიდით საქართველოში.