Νικηφόρος Αεράκης, μαντινάδες

[@ΦΙΛΙΠΠΟΣΤΖΟΓΙΑΣ]

Γεια σου αλησμόνητες Λευτέρη Καλομοίρη

[@MOUXTARIANOS]

Απόρα και μεγάλωσα ένα με βασανίζει γιάντα ο χρόνος που περνά οπίσω δεν γυρίζει.... Πάντα την ώρα που ξυπνώ παράπονο με παίρνει γιατί από τόπους μαγικούς τ' όνειρο με γιαγέρνει... Τον απατό μου ερώτηξα ήντα θυμάσαι απ' όλα και μου 'πενε η το σεβντά τον εδικό μας βιόλα... Στ' αγάπες απού έκανα δεν κάνω διακρίσεις όλες για μένα ήτανε μεγάλες αναμνήσεις... Ήντα τσι θέλω τσ' εκδρομές και τα ταξίδια φως μου μ' ένα σου βλέμμα εγνώρισα τ' απέραντα του κόσμου... Μέχρι να είμαι ζωντανός δεν κάνω αγάπη άλλη 'πο μια τσ' αρχής ήτονε μια μα 'τανε κι ας μεγάλη... Εγώ είμαι αυτός που έπεφτα στα αγκάθια να περάσεις και σου 'δινα το αίμα μου δικό σου να μη χάσεις... Οι αγάπες απού έκαμα στο πέρασμα του χρόνου απάνω μου εγινήκανε καρφιά και με πληγώνουν... Αν έλειπε ο έρωτας ήντα θελα γενούμαι σ' αυτούς του δύσκολους καιρούς που όλοι μας περνούμε... Έρωτα ξεφορτώσουμε γιατί 'χω πια γεράσει μα 'γω 'χω απ' τον δρόμο σου πολλές φορές περάσει... Ποιος έρωτας με γέρασε δεν έχω μάθει ακόμη για δεν εγιάγυρε κιανείς να μου ζητά συγνώμη... Δεν με προβληματίζουνε τα χρόνια που περνούνε όλοι κοπέλια γίνονται όταν ερωτευτούνε... Χρόνε που μου κατάλυσες τη νιότη στ' άψε σβήσε να με γεράσεις στο μυαλό εκειά ικανός δεν είσαι... Μόνο τη νύχτα η σκέψη μου φεύγει και σ' ανταμώνει γι' αυτό 'μαι μελαγχολικός κάθε που ξημερώνει... Γίνεται η σκέψη μου πουλί την ώρα που βραδιάζει φεύγει και πάει να τη βρει αλλιώς δεν ησυχάζει... Σκέψη μα δε σε κούρασα χίλιες φορές συγνώμη για μιαν αγάπη απου καμά και σε πεδεύγω ακόμη... Τη σκέψη μου παρακαλώ και της ζητώ χατίρι ώστε να ζω στο παρελθόν να μην ξαναγιαγύρει... Εγέρασα και θάρουνα πως 'θελα αλλάξω γνώμη μα η παντέρμη η σκέψη μου εκειά γιαγέρνει ακόμη... Δυο μάθια είδα μια φορά και πάνε δέκα χρόνοι κι ακόμα νιώθω του σεβντά να με χτυπούν οι πόνοι... Σαν τους καλούς πολεμιστές που δεν υποχωρούνε ετσα και μας τα μάτια μας άμα συναντηθούνε... Τα μάθια τση με κάνουνε πολλές φορές ζηλιάρη εκειά τον ήλιο συναντώ εκειά και το φεγγάρι... Στα δυο σου μάθια εγνώρισα ανατολή και δύση και έπαψε να μ' απασχολεί ότι κι αν δω στη φύση... Μέσα στα μαύρα μάθια σου όσο κι αν υπερβάλλω όλο τον κόσμο γνώρισα χωρίς να κάμω ζάλο... Δυο θάλασσες τα μάθια σου πως τα φοβούμε θεέ μου απού δεν μου μαθέ κιανείς να κολυμπώ ποτέ μου... Άμα ποσθρέψει η θάλασσα κι η έρημος βλαστήσει τότε κι εγώ θα σ' αρνηθώ που θα 'χει αλλάξει η φύση... Μόνο με την ψευδαίσθηση πως σ' αγκαλιάζω φως μου χρόνους να ζήσω σ' ερημιά δεν θα 'μαι αμοναχός μου... Ποιος είδε νύχτα να μιλεί φεγγάρι να δακρύζει αυτός που φεύγει απ' την ζωή και να γυρίσει ελπίζει...

[@ΦΙΛΙΠΠΟΣΤΖΟΓΙΑΣ]

Σε όλο τον πλανητη Γη αυτό δεν υπάρχει πουθενά

[@ΝίκοςΦραγκιαδουλάκης-ν8ι]

Μπορείτε Κύριε Βιτωρο να ανεβάσετε την εκπομπή όλη. Την ψάχνω πολύ καιρό και δεν την βρίσκω

[@anw940]

κ. Βιτώρο έχετε ξεχάσει να αναφέρετε ότι στους μαντιναδολόγους τραγουδά και ο Λευτέρης Καλομοίρης.

[@ΦΙΛΙΠΠΟΣΤΖΟΓΙΑΣ]

Πουλάκης, Κένεντι, Καλομοίρης, Πολιος, και άντε γεια

[@ouraniadalla9513]

Όπα.γιασου.λεβεντογενα.κρητη.γιασου.αερακη

[@ΑγγελαΒρεντζου]

Αστέρι αερακης.

[@ΦΙΛΙΠΠΟΣΤΖΟΓΙΑΣ]

Με όλο το σεβασμό στους τεράστιους μαντιναδορους της λεβοντογεννας Κρήτης, αλλά αοβτεραστιος Αρτάκης είναι το κάτι άλλο