Ακούγοντας την Κα Παπακωστοπούλου Γιώτα, τη δική μας Γιώτα, δάκρυα πλημμυρίζουν τα μάτια μου. Επρόκειτο, αν και με ενοχλεί να αναφέρομαι σε παρελθόντα χρόνο, για μια απίστευτη δημοτική φωνή με ιδιαίτερο ηχόχρωμα. Για δώδεκα χρόνια αγαπήθηκε πάρα πολύ από όλα τα χωριά της περιοχής μας τα καλοκαίρια στα πανηγύρια- με τα γλέντια να συνεχίζονται ασταμάτητα και στο κοσμικό κέντρο η Χωριάτικη αυλή στο Περιστέρι καθ' όλη τη διάρκεια του χειμώνα. Η αξιοπρέπεια, η ταπεινότητα και η ευγένεια ήταν χαρακτηριστικά που τη διέκριναν ως παρουσία κι εντός κι εκτός πάλκου. Δημιουργούσε μαζί με όλη την υπόλοιπη ορχήστρα μια τόσο οικεία και φιλική ατμόσφαιρα, τέτοιο κέφι, που δεν ήθελες να τελειώσει το γλέντι! Είναι τόσο ζοφερές οι μνήμες- που νιώθω ότι είμαι στο πανηγύρι του χωριού και πλησιάζει η σειρά μου να χορέψω.! Πως να μην είμαι τόσο συγκινημένος όταν ο πρώτος μου χορός στο πανηγύρι του χωριού μας σε ηλικία μόλις οκτώ χρονών εν έτι 1977 ήταν με τη φωνή της Γιώτας και το κλαρίνο του Σκορδή στο συρτό τραγούδι Βασιλικός μυρίζει εδώ, κλείνοντας και το πανηγύρι εκείνη τη χρονιά. Μνήμες πολλές που σε συντροφεύουν βαθιά στο πέρασμα των χρόνων. Γιατί μπορεί να ήμασταν παιδιά τότε αλλά με αυτούς τους ανθρώπους μεγαλώσαμε και θα συνεχίσουμε να μεγαλώνουμε!!! Αγαπητή μου Γιώτα ο Θεός να σου χαρίζει δύναμη και υγεία καθώς και στον εξαιρετικό σύζυγό σου Τάκη!!! Σ' ευχαριστούμε πολύ!!!