Γιάïντα 'σαι νύχτα σκοτεινή και μαυροφορεμένη μήπως αγάπησες κι εσύ και σ'έχουν ξεχαημένη Έχω καρδιά που δεν μπορεί να ζει χωρίς αγάπη γιατί τηνε συνήθισα από παλιά στα πάθη Μοιάζουν πολύ τση θάλασσας τα μάθια τα δικά σου κι όποιος τα ιδεί δεν ημπορεί να φύγει από κοντά σου Μοιάζει πολύ τση θάλασσας το χρώμα τω μαθιώ σου και συμπληρώνει τσ'ομορφιές που 'χει το πρόσωπο σου Χωρίς να φταίξω κιανενούς θωρώ και με μισούνε φταίει που είμαι στα ψηλά και δεν μπορούν να βγούνε