Ο Στέλιος Βαμβακάρης μιλάει για τα παλιά .Μέρος Α.

[@billstav1867]

Μπράβο κότσο.... καλό ταξίδι μεγιστε Στέλιο... Καλή αντάμωση... Σε ευχαριστούμε....

[@christosmixos7623]

Εξαιρετική κατάθεση ψυχής από έναν γνήσιο Άνθρωπο και δημιουργό! Μπράβο Κώτσο που είχες τη χαρά να συνομιλήσεις μαζί με το Στέλιο και να το μοιραστείς μαζί μας! Χρόνια πολλά σε όλους/ όλες

[@kotsos32]

Χρόνια πολλά και σε σένα φίλε.Ευχαριστούμε.

[@ΑΛΕΞΖΗΣΟΥΛΗΣ]

Αρε μάγκα Στέλιο.....μας λείπεις!

[@Antonas.]

Γεια σου ρε ντερβίση Κώτσο με τα ντοκουμέντα σου. Ωραία και στακάτα λόγια. Γράφεις ιστορία στη ρεμπετιά.

[@takiseksimiso8220]

Η φωνή του Στέλιου με συγκινεί.

[@MajorAxisProductionsChannel]

Γεια σου ρε Κώτσο! Ο Στελάρας ξέρει πολύ καλά να ξεχωρίζει τους αυθεντικούς ανθρώπους!

[@kotsos32]

Γειά σου και σένα Τηλέμαχε.Μάγκας Παλιοκοκκινιώτης ,και με μεγάλη καρδιά φίλε ο Στέλιος.Αξέχαστη μέρα για μένα!!!!

[@asterixlegrec7862]

Παλιά Κοκκινιά... Άσπρα χώματα.... Υπάρχει πινακίδα στη μνήμη του Μάρκου, σένα σπιτάκι μισόγκρεμισμένο να μας θυμίζει που έζησε! Μαγκιόρος κοκκινιωτης!

[@realizingtheconference253]

Γεια σου ρε Στελιο μαγκα κ ωραιε!Μπραβο Κοτσο !!!

[@kotsos32]

Γειά σου και σένα φίλε!!!!

[@aftergr7899]

Ο Μάρκος είναι θρησκεία! Ευχαριστούμε για μία ακόμα φορά Κωτσο

[@kotsos32]

Νάσαι καλά φίλε.

[@CO48]

Lieber Kotsos! όμορφες αναμνήσεις, Gruß aus Berlin.

[@kotsos32]

Grüße zurück Cem.Vielen dank!!

[@skatharozoymis]

τι υλικο εχεις ρε φιλε? σε ευχαριστουμε που το μοιραζεισ μαζι μας στο εχς πει και θα στι ξαναλεω μπάβο σου ρε φιλε

[@kotsos32]

Νάσαι καλά φίλε μου!!

[@stratospanikas8967]

bravo kosta

[@kotsos32]

Νάσαι καλά φίλε!!

[@Leacecco1]

Μπραβο Κώτσο απο τη Γαλλία. Πάρα πολύ ενδιαφέρον...

[@kotsos32]

Ευχαριστώ πολύ!!!

[@lavazzadar]

κοκιννια μονο και ασπρα χωματα απλα μαγγια πειραιωτικη

[@kotsos32]

Κοκκινιά λεβεντομάνα φίλε!!

[@alexalex7250]

Και Κορυδαλλός

[@eugenegd2112]

ΝΙΚΑΙΑ

[@1969April]

Για πολλούς αιώνες φωτισμένοι άνθρωποι θα μελετάνε το Μάρκο και πάλι δεν θα τελειώσουν ποτε.Ηταν μια ιδιοφυΐα μουσική και κοινωνική που δεν υπήρξε μέχρι τώρα δεύτερη.Το τραγούδι το γεννούσε αυτόνομο στίχο και μουσική μια ολοκληρωμένη οντότητα ψυχή και σώμα.Καθε τραγούδι του μια ύπαρξη.Δυστυχως μας πνίγουν οι θορυβώδεις κενοί σκουριασμένοι τενεκέδες ….η ψυχή του Μάρκου δεν ακούγεται πια. Ευτυχώς που ακόμα κάποιοι κρατάνε γερά…