Η Οβριά

Από τη συναυλία «Σαρακατσαναίοι και Θράκη» με την συμμετοχή του μεγάλου Χρόνη Αηδονίδη και της εξαιρετικής Αρετής Κετιμέ που έγινε στις 6 Αυγούστου 2012 στο Κηποθέατρο Αλεξανδρούπολης, με διοργάνωση του Συλλόγου Σαρακατσαναίων ‘Εβρου επί προεδρίας του αείμνηστου Βασίλη Μπίκου.
Το τραγούδι της «Οβριάς», από τα πλέον δημοφιλή, είναι γνωστό στους σαρακατσαναίους όλης της Ελλάδας, της Βουλγαρίας και της Βόρειας Μακεδονίας. Ακούγεται σε κάθε γλέντι κι έχει τραγουδηθεί απ’ όλους τους σαρακατσαναίους γλεντιστές, με πολύ μικρές παραλλαγές σχετικές με τις γνώσεις ή τις ερμηνευτικές επιλογές του καθενός. Χορεύεται στα τρία, συνήθως σαν «Πανωπόδι» αφού έχει πολύ σαφές και έντονα δυναμικό «σήκωμα» σε κάθε ζυγή μουσική/χορευτική φράση.
Στη δική μας εκδοχή που ακολουθεί, έπαιξαν οι μουσικοί: Γιώργος Κωτσίνης: κλαρίνο, Αρετή Κετιμέ: σαντούρι, Μανώλης Κόττορος: βιολί, Θωμάς Κωνσταντίνου: λαούτο, Βασίλης Γαλάνης: κρουστά.
Ηχοληψία: Γιάννης Κυριακάκης, Πατριάρχου Φωτίου 53, Αλεξανδρούπολη
Βίντεο: Φωτο «Άρτιο», Ανατ. Θράκης 86, Αλεξανδρούπολη.
Μουσική - Καλλιτενική επιμέλεια: Γιώργος Κωτσίνης - Βασίλης Σερμπέζης.
Στίχοι:
Απ’ την Οβριά θα ‘λα[1] διαβώ, χάνομαι ο ξένος χάνομαι
Ρηνιώ, (ι)Κατερινιώ μου κι απ’ της Οβριάς την πόρτα,
βρίσκω τ’ν Οβριά που λούζονταν σ’ ένα χρυσό λιένι[2].
Κι έκατσα και τη ρώτησα και την καταπατάω[3]:
- Οβριά μ’, ποιά μάνα σ’ έκαμε και τί πατέρας σ’ έχει;
- Η μάνα μ’ ήταν πέρδικα, πατέρας μου πετρίτης
κι εγώ ήμουν περδικόπουλο, πέρδικας δυχατέρα!
[1] Ήθελα να
[2] Σκεύος, λεκάνη
[3] Βολιδοσκοπώ