Οι ψυχολογικές επιπτώσεις της γονικής αποξένωσης στα παιδιά με βάση τελευταίες έρευνες.

[@MR-tr2fz]

Σας ευχαριστώ για αυτήν την απίστευτη εκπομπή. Θέκλα και Αριστονίκη σας παρακαλώ συνεχίστε μ'αυτό το θέμα, είναι κοινωνικό έργο που δεν έχει ξαναγίνει. Θα ήθελα να πω τα εξής δύσκολα. Όταν ο ένας γονιός είναι φανερά κακοποιητικός (π.χ. σωματική βία, ναρκωτικά κλπ) τα πράγματα είναι 'εύκολα'. Τι κάνει κανείς όμως όταν ο γονιός που φεύγει ήταν ο εμφανώς 'κακός', αλλά τα παιδιά μετά μένουν με τη "μάνα"/τέρας που τα σακατεύει ψυχολογικά καθημερινά; Όλοι, ακόμα και η κοντινή οικογένεια, λένε "ε μάνα σου είναι, σίγουρα σ'αγαπάει κι ας σου φέρεται σκληρά". Κανείς δεν σε πιστεύει γιατί είσαι παιδί, και φυσικά τρως πλύση εγκεφάλου και εντέλει πιστεύεις (με τρομερή δυσκολία) αυτά που ακούς. 8 χρονών ήμουν, και όμως το ήξερα ότι δεν ισχύει, έστω υποσυνείδητα. Ηταν η μέρα της μητέρας π.χ., και όλες οι φίλες μου έγραφαν κάρτες "στην καλύτερη μαμά του κόσμου". Το έγραψα κι εγώ, με το ζόρι γιατί δεν το αισθανόμουν με τίποτα. Δεν αποδεικνύονται αυτά στα δικαστήρια (ακόμα κι οι φίλοι δυσκολεύονται να σε πιστέψουν), δυστυχώς, ειδικά σε κοινωνίες σαν της Ελλάδας και της Κύπρου όπου το "μάνα σου είναι" το έχουμε ψωμοτύρι. Αποτέλεσμα: εγώ ήμουν για χρόνια τύπος 'θύμα με κατάθλιψη', και οι δυο αδερφές μου είναι (ακόμα) σαδιστικές αλαζονικές ναρκισσίστριες (η μία, που την έζησα πιο πολύ, μου έκανε gaslighting από όταν ήταν αυτή 6 κι εγώ 9). Εζησα μια κόλαση μ'αυτή την αποτρόπαια "μάνα", και κανείς δεν μπορούσε να με πάρει μακριά της να γλυτώσω. Λύση: συνεχίστε παρακαλώ! Εμένα το φως μου ήταν η ηρωίδα γιαγιά (η μάνα της μάνας μου, την οποία καταδυνάστευε η μάνα μου επίσης), και ο ήρωας πατριός (τον οποίο επίσης καταδυνάστευε η μάνα μου). Διότι ήταν άνθρωποι με ΚΑΛΩΣΥΝΗ και ΑΓΑΠΗ. Και πάλι, και οι δυο αυτοί καλοί άνθρωποι, λόγω έλλειψης γνώσης εκείνα τα χρόνια, μου έλεγαν "μάνα σου είναι"... Τέλοσπάντων. Επίσης με βοήθησαν να επιζήσω τα βιβλία. Επιτέλους με το διαδίκτυο ακούγονται περισσότερες τέτοιες ιστορίες. Σας ευχαριστώ πολύ!

[@MR-tr2fz]

ΥΓ να σημειώσω, γιατί είπατε ότι τοξικοί μπορεί να είναι ακόμα και π.χ. κοινωνικοί λειτουργοί ή ψυχολόγοι. Η "μάνα" μου ήταν δασκάλα δημοτικού. Είχε το θράσος να βγάζει και λόγους και να γράφει και άρθρα στην τοπική εφημερίδα για διαπαιδαγώγηση. Διαβολικό!

[@ΕλένηΜ-λ7υ]

Θέκλα μου συγχαρητήρια. Παρόλο που έζησα την κακοποίηση στην παιδική μου ηλικία, εγώ παντρεύτηκα αποκτησα ένα γιό και χώρισα όταν το παιδί μου ήταν 8 ετών. Όταν ανακοινώσαμε στο μικρό ότι θα χωρίσουμε ξέρεις τι είπε το παιδί μου; Δεν σας πιστεύω λέτε ψέματα γιατί δεν σας άκουσα να μαλώσετε ποτέ. Τώρα ο γιος μου είναι 14 ετών και λέει είμαι πολύ περήφανος για τους γονείς μου.

[@ΓιώταΤουλουπίδου]

Υπεροχες κ οι 2

[@veronicapalioudakis4787]

Σαγαπω.

[@ΓεωργίαΜαππς]

Top 5 αγαπημένοι μου γιατροί: 1) Δρ Αριστονίκη Θεοδοσίου 2) Δρ Στέλλα Καουρή 3) Δρ Σταύρος Χαραλάμπους 4) Δρ Γρηγόρης Γρηγορίου 5) Δρ Πέτρος 😌☺️

[@TheklaPetridouPsy]

❤️😂🤣 για το 5!

[@marym9634]

Πράγματι: ο δικός μου πρωην, άκρως ψυχοπαθητικη προσωπικότητα, είχε μητέρα που αποξενώνει τον αδιάφορο κ άπιστο πατέρα, χωρίς να έχουν πάρει διαζύγιο, ενώ κ στο παιδί μας έχει εφαρμόσει γονεϊκή αποξένωση, ακόμη κ πριν το χωρισμό μας...

[@TheklaPetridouPsy]

Λυπάμαι...

[@mariapapadopoulou6209]

12 ετων ήταν το παιδι μου όταν το φέρανε στο δικαστήριο για την επιμέλεια στη δικη ( 3 τα παιδιά μου ) .... ο δικαστής διάταξε να βρει το παιδί εξω απο την αίθουσα .....εγώ ως μητέρα βγήκα μαζι του . ( η άγνοια και φόβος μου ήταν κακος σύμβουλος μου )