Πριν παρακολουθήσω την παράσταση, προσπάθησα να βρω κριτικές ώστε να έχω μια καθαρή εικόνα. Η αλήθεια είναι ότι τα σκηνικά θύμιζαν περισσότερο σχολικές παραστάσεις, γεγονός που με απογοήτευσε. Όσον αφορά τους ηθοποιούς, είναι προφανώς ταλαντούχοι, και αυτό δεν μπορεί να αμφισβητηθεί. Παρ’ όλα αυτά, φαίνεται πως η πολυκαιρία στις παραστάσεις έχει επηρεάσει την ποιότητα της απόδοσής τους. Ειδικά για τον Αιμίλιο Χειλάκη, που αναμφίβολα είναι ένας εξαιρετικός ηθοποιός, πρέπει να πω ότι οι κωμικές νότες δεν είναι το δυνατό του σημείο. Ίσως στις πρώτες παραστάσεις να απέδιδε καλύτερα, αλλά η επαναληψιμότητα, όταν κάτι δεν το έχεις από τη φύση σου, δεν βοηθά. Αυτό φάνηκε ακόμα περισσότερο όταν συγκρίθηκε με τη συμπρωταγωνίστριά του, τη Μαρία Κωνσταντάκη, που ενσάρκωσε την καμαριέρα. Η ίδια διαθέτει φυσική ροπή προς την κωμωδία και, ακόμα και αυτοματοποιημένα να έκανε τις κινήσεις της, έβγαιναν φυσικά και αυθεντικά. Δυστυχώς, δεν μπορώ να πω ότι έμεινα απόλυτα ευχαριστημένος από την παράσταση συνολικά.