Oude Kerk Delft

De Oude Kerk, ook de Oude Jan of Scheve Jan genoemd, is een van de twee grote oude kerken in Delft, in de Nederlandse provincie Zuid-Holland; de andere grote oude kerk in Delft is de Nieuwe Kerk. De Oude Kerk dateert uit 1246 en is de oudste kerk van Delft. Karakteristiek aan de Oude Kerk is de scheefgezakte toren.
De Oude Kerk is nog altijd als kerk in gebruik, op zondagen en christelijke feestdagen vinden er diensten plaats. De Oude Kerk ligt tussen de Oude Delft en de Voorstraat, twee bekende grachten in Delft. Het adres is Heilige Geestkerkhof 2
Geschiedenis
Doordat er gedurende enkele eeuwen aan de kerk is gebouwd en verbouwd, biedt het gebouw een kijk in zijn eigen geschiedenis.
Bartholomeus van der Made nam halverwege de 13e eeuw de eerste verbouwing en uitbreiding van de kerk ter hand. Vanaf die tijd werd de kerk dan ook de St.Bartholomeuskerk genoemd. De oude kerk van tufsteen werd uitgebreid met twee zijbeuken en een koor.
Tussen 1325 en 1350 werd vóór de kerk een 75 meter hoge toren gebouwd in Vlaamse stijl met een gemetselde spits en vier hoektorentjes. In die tijd was de toren met grote afstand het hoogste gebouw in de wijde omgeving. Pas ongeveer anderhalve eeuw later, in 1496, werd de hogere Nieuwe Kerk afgerond.[1] Enkele jaren na de bouw van de toren werden de zijbeuken van de kerk verhoogd tot het niveau van het middenschip. Uit deze periode dateren ook de twee zijkoren en het hoogkoor. Aan het einde van deze bouwperiode werd de kerk in 1396 aan Sint-Hippolytus gewijd.
In de eerste helft van de 15e eeuw werd het middenschip geheel vernieuwd. De kerk kreeg nu weer de kenmerken van een basiliek, omdat het middenschip oprees boven de zijbeuken. De zijbeuken werden op hun beurt doorgetrokken tot de voorzijde van de toren. In de loop van de 15e eeuw werd het gebouw verrijkt met enkele kapellen en portalen. Het tot kapel omgebouwde portaal aan de noordzijde en het portaal aan de toren zijn daarvan bewaard gebleven.
De laatste ingrijpende verbouwing onderging de kerk aan het begin van de 16e eeuw. Het plan was de bakstenen basiliek te vervolmaken tot een kruisbasiliek in natuursteen. Verder dan de noorderkruisbeuk is het met de uitvoering van het laatste plan niet gekomen. De stadsbrand van Delft in 1536 en de beeldenstormen in 1566 en 1573 gooiden flink roet in het eten. Alleen de preekstoel uit 1548 heeft deze zware tijden overleefd.
23 september 1921 brak er brand uit in de kerk als gevolg van loodgieterswerkzaamheden op het dak. Het dak van de zijbeuk stortte gedeeltelijk in maar de praalgraven en de toren werden behouden.[2] De Oude Kerk is in de 20e eeuw twee keer ingrijpend gerestaureerd, namelijk in de periode 1949-1961 en in de periode 1997-2000. Bij de laatste restauratie is het stucwerk in de kerk volledig vernieuwd, zijn de gebrandschilderde ramen gerestaureerd en is ook het leien dak flink aangepak