Рет қаралды 8,203
ร่างสูงใหญ่ผุดลุกขึ้นจากเก้าอี้ เดินเร็วๆ ออกจากห้องด้วยหัวใจร้อนรุ่ม เป็นห่วงคนที่หายไป
“ตาภู มาถึงเมื่อไหร่ลูก ทำไมแม่ไม่ได้ยินเสียงรถ” มารดาเงยหน้าขึ้นมองอย่างแปลกใจ เมื่อเห็นลูกชายปรากฏอยู่ในห้องรับแขก
“วันนั้นคุณแม่คุยอะไรกับขวัญครับ” ภูมินทร์ถามทันทีโดยไม่ทันได้นั่งด้วยซ้ำ ดวงตาสีนิลมองมารดา ด้วยสายตาเย็นชาปนผิดหวัง
“ทำไม? เขาไปฟ้องเหรอ ไหนรับปากแล้วว่าจะไปอย่างเงียบ”
“คุณแม่กำลังทำอะไร ความเมตตาที่คุณแม่เคยมีต่อขวัญมันหายไปไหนหมด พ่อเขาก็เพิ่งตายเหลือแต่พี่ชาย ขวัญแทบไม่เหลือใครแล้วนะครับ”
“ตาภู มาเหนื่อยๆ แม่ว่าไปพักก่อน เดี๋ยวค่อยมาคุยกัน” พอรู้ว่าลูกชายเริ่มร้อน ผู้เป็นมารดาก็พยายามเอาน้ำเย็นเข้าลูบ
“เหนื่อยกาย...ไม่เท่ากับเหนื่อยใจ ผมรู้ว่าคุณแม่รักผม แต่ช่วยเห็นใจผมหน่อย ก้อนเนื้อหัวใจดวงนี้มันเจ็บมันปวดเป็นนะครับ”
“ทำไมพูดกับแม่อย่างนั้น ฟังแม่ก่อนตาภู” คุณดวงแขพยายามข่มความน้อยใจที่ถูกต่อว่าต่อขานจากลูกชาย ตั้งแต่เลี้ยงกันมา ภูมินทร์ไม่เคยพูดให้ท่านเสียใจสักครั้ง
“ผมฟังคุณแม่มาตลอด แต่เป็นคุณแม่เองที่ไม่รับรู้ความรู้สึกของผม ผมยังเป็นลูกชายคุณแม่เหมือนเดิม แต่ขอมีเส้นทางชีวิตที่ผมเลือกเอง” ภูมินทร์เอ่ยกับมารดาด้วยน้ำเสียงเศร้า
จอมขวัญได้เดินออกจากชีวิตเขาและคงไม่หวนกลับ เธอช่างใจเด็ดนัก ไม่แม้แต่จะติดต่อบอกกล่าวเขาสักคำ แต่เขาสัญญากับตัวเองว่า ตราบใดที่เขายังมีลมหายใจอยู่จะหาเธอให้พบ และสองแขนนี้จะโอบกอด และปกป้องเธอไว้ด้วยชีวิตของเขาเอง
“ทุกอย่างที่แม่ทำเพราะหวังดีอยากให้ภูได้เมียที่เหมาะสม จอมขวัญเป็นแค่ผู้หญิงทางผ่าน อีกไม่นานเขาก็เจอคนใหม่”
“ไม่ว่าคุณแม่จะเรียกขวัญว่าอะไร แต่ความจริงเธอเป็นเมียผม”
คำว่าเมียจากปากของลูกชายกระแทกใจผู้เป็นแม่อย่างแรง
“นี่รักมันถึงกับยอมรับว่าเป็นเมียแล้วหรือ”
“จอมขวัญเป็นเมียผม และเป็นสะใภ้ของคุณแม่ ชีวิตเขาน่าสงสารนะครับ สะใภ้ของคุณดวงแข ไม่มีรถนั่ง ต้องพึ่งพารถโดยสาร คนใช้บางคนในบ้านเราไปไหนมาไหน ยังมีรถใช้พร้อมคนขับ สะดวกสบายดีกว่าเขาทุกอย่าง”
คำพูดประชดประชันที่ออกจากปากหนาได้รูปของลูกชาย เริ่มเสียดแทงใจผู้เป็นมารดามากขึ้นอีก
#audiobooklove #นิยายรักพระพาย #นิยายรัก #นิยาย #นิยายเสียง