Πανω στ αργυρο σκαμνι θρονιασμενη νια στα μαυρα κι ολο πλεκει σιωπηλη με χρυσαφη δυο γαιτανια Περασε του Ρηγα ο γιος και το Βασιλιως τ'αγγονι δυο λεφουσια απο μπρος και την περδικα ζυγωνει Πλεκε τα και κρωσεναι τα δωδεκα λογιω κανε τα σε κανενα μην τα δωσεις κι υστερα το μεατνιωσεις Δως μου τα για χιλια γροσα κι αμα θελεις κι αλλα τοσα δωσ' μου τα να σε θυμαμαι τις βραδιες που δεν κοιμαμαι Δεν μου τα 'δωκες με γροσα μ' εκατο και με διακοσια μα τα δινεις σαν ορισω πιο σιμα και σε φιλησω