"Nu e nimic si totusi e O sete care-l soarbe..." Aici cu siguranta, din interpretarea de fata( cristalin al locuibilitatii fiecarei note inscrise pe clapa) simtim din vajnicul interjectiilor poemului goethean "Walle! walle Manche Streche" si din dezlantuitele clape ale pianului sunt sigura ca interpretul , ca dexteritate a traducerii notelor , e nevoit a-si forma un tumult disperat de logic intru redarea tornatei dezlănțuite; mai mai ca nu putem stapani din inghititele inghititoare rafuieli ale revarsarii Apei din Tornata -Cupa care se tot goleste si nu se mai aduna la loc; o dez-ghiocare cu atat mai calare pe matura, cu cat ne dam seama ca sansa Mesei Tacerii lui Brancusi isi are noima sa in tot acest sireltic de Tornada in stilul nimicirii dinspre Lacul Toba , Indonezia, acum vreo 70000 de ani. Mi-as dori mult sa stiu cum asculta Dukas din notele de pe textul lui Goethe. dar cred ca stim deja: o "sete ce soarbe" din ritmul dezlantuirii spunerii. Multumim.