PEKİŞTİRDİĞİN "ACI HİKAYEN"DEN NASIL SIYRILABİLİRSİN?

Acını küçümsediğimi düşünme sakın. Ateş olmayan yerden duman çıkmaz. Fakat, insan zihni o kadar enteresandır ki bir kez o dumana alıştın mı da şuradan bir çıkış var aslında ama biraz emek desem, adım atmakta zorlanabilirsin.
Huzura ermek, acı varken de bir şeyler yapabilmekte saklıdır. Bazen bir çıkış olmadığına inandığında acına sarılmak teselli verir ama bu yılana sarılmak gibidir. Zehrini zerk eder, panzehir alıp iyileştim dersin ama denize düştüm deyip yılana sarılmaya devam edersin. Bu kısır döngüden bir türlü çıkamazsın. Böylece acını pekiştirirsin, hem bir kurtarıcı beklersin ama hem de kurtuluş yollarını görmezden gelirsin.
Ruhunu okşamasa da gördüğünü yok sayamazsın. Başta adım atmadan, uzaktan her yol karanlık gelebilir ama adım attıkça seyrin aydınlanacaktır. Bundan dolayıdır ki ezbere bilsen de sana acı veren o yoldan başka yollara sapman gerekir. Mutlu ve huzur dolu insanlardan bildiğin o yollara... Unutma, memnun kalmazsan her zaman geri dönebilirsin. Buna güvenerekten bugünden itibaren o diğer yolu denemelisin.