PERFECT DAYS... chcę to poczuć... Recenzja Kinomaniaka

No video

PERFECT DAYS... chcę to poczuć... Recenzja Kinomaniaka

Рет қаралды 6,490

4 ай бұрын

Zapraszam do Tokio... Reżyser Wim Wenders, specjalista od celebrowania życia, chwili i szukania sensu zabiera nas na jasną stronę życia i człowieka...
Nominowany do Oscara film i główna nagroda aktorska na festiwalu w Cannes... PERFECT DAYS...
PROGRAM FILMOWY KINOMANIAK KINOWE NOWOŚCI artur kinomaniak pietras ogląda 7 filmów tygodniowo i mówi na co warto wybrać się do kina a na co absolutnie nie :) i "słynna" skala ocen: na 10 w skali kinomaniaka... którą najbardziej uwielbiają dystrybutorzy i producenci filmów:) Ideał czyli 10 punktów zdobyły u mnie CZTERY filmy: Czas Apokalipsy, Blade Runner, Ziemia obiecana i Pokój… I CIĄGLE LICZĘ na więcej...

Пікірлер: 31

@Adam-uk5oj 3 ай бұрын

To wcale nie jest spokojny film o kontemplacji życia. Tylko historia o życiu w poczekalni. Bohater "zaszył się" gdzieś na przedmieściach i próbuje odnaleźć spokój. Wcale go nie ma. Żyje tak lekko ponad rok (świadczą o tym daty na pudełkach ze zdjęciami i wielkość drzewek, które hoduje w domu). Żyje sam. Z nikim nie utrzymuje bliższych więzi. Jego sny o drzewach są niepokojące, nie spokojne. Żyje tak do czasu kiedy odwiedza go siostrzenica, chwile później siostra a potem spotyka się z byłym mężem kobiety, która mu się podoba. Po tym wszystkim nie wraca już do starych rytuałów, nie układa zdjęć w pudełkach tylko odrzuca cała kopertę. Następnego dnia jadąc do pracy płacze. Nie wiadomo co zrobi ale na pewno cos się w nim zmieniło. To film o ucieczce raczej :)

@adams.9926 2 ай бұрын

Przypadkowo trafiłem na ten film, szukając po krótkim urlopie w Japonii jeszcze tamtego klimatu i muszę powiedzieć, że dostałem Tokio raz jeszcze. Dopiero teraz zauważyłem Twoją recenzję i jak zwykle potwierdziła me własne wrażenia, na marginesie, toalety publiczne w Japonii lśnią czystością i są zawsze w zasięgu „potrzeby” 😉

@beatapluta829 3 ай бұрын

Przeczytałam wywiad z Wimem Wendersem i dowiedziałam się , że te piękne toalety zostały zaprojektowane i zbudowane na Olimpiadę w Tokio w 2020 r. przesunietą na 2021 z powodu pandemii . Wenders miał nakręcić dokument na zamówienie władz dzielnicy Shibuya ale ostatecznie , na szczęście powstał ten film.

@2000brzydal 4 ай бұрын

To chyba taki film o tym czego nam dziś najbardziej brakuje - czasu dla samych siebie, chwili zatrzymania, zwolnienia tempa... Odcięcia od natłoku wszechobecnych informacji... Spokoju... Pozdrawiam Kinomaniaku😊

@piotrbor1531 4 ай бұрын

Witaj Arturze. W prostocie piękno. Często marzę o takim kinie. Tylko ,że czasem prostota zmienia się w prostactwo. Ale nie tu. Bardzo serdecznie pozdrawiam Ciebie i Was kinomaniacy A Animals po japońsku brzmi przepięknie

@Flinston1987 4 ай бұрын

Automat z napojami w puszkach przed samym domem/blokiem nieźle 😉 . My w Polsce to możemy pomarzyć o takim standardzie publicznych darmowych toalet. Facet budzi się do pracy bez budzika, w samochodzie słucha muzyki z kaset magnetofonowych, ma aparat fotograficzny na kliszę, nie posiada tv/laptopa w domu, tylko same książki - szacun. Przewijanie kasety ołówkiem, aż mi się dzieciństwo przypomniało. Ogromna różnica klas społecznych między bohaterem a jego siostrą. Hirayama to totalny oldschool/vintage, takich ludzi jest już coraz mniej. Film genialny w swej prostocie. Film 8/10

@piotrbor1531 4 ай бұрын

Przepiękny film. Leciały mi łzy wzruszenia. A tak nawiasem mówiąc to tu w Anglii też sprzątałem toalety, ale nie były tak "piękne " jak w Tokio.

@Srilankowa 4 ай бұрын

Kocham takie filmy 🍿 ❤

@Roberciqs777 4 ай бұрын

Dzisiaj oglądne💙 ,dzięki 🌞👋

@Hanna-dn2bi 3 ай бұрын

Mały film o wielkich sprawach... ktoś już tu napisał i ja się z nim zgadzam, że film pokazuje pewnego rodzaju "ucieczkę" od świata współczesnego, jakby bohater chciał zatrzymać czas.... sądzę, że jego ponadprzeciętna wrażliwość może być konsekwencją traumatycznej krzywdy, jaka go spotkała w przeszłości... w pewnej scenie zawiesza się na pytaniu o żonę, nie chce się spotkać ze starym ojcem, nie utrzymuje kontaktu z rodziną... A po spotkaniu z siostrą jego poukładany świat chwieje się w posadach... może nawet nie jest biedny, może wcale nie musi pracować jako sprzątacz miejskich toalet... może kiedyś był wykładowcą... stąd miłość do książek... siostra nie bez przyczyny pyta... to TAK TERAZ żyjesz?

@rafalkowalczyk5182 4 ай бұрын

Siemanko Mistrzu! Ten odcinek to majstersztyk!!! Pod każdym względem!!! P. S. Film o którym tak pięknie opowiadasz zdecydowanie należy obejrzeć. Pozdrawiam serdecznie.

@ttyyllkkoo 4 ай бұрын

Byłem na tym filmie w kinie. W ramach polecajek Heliosa. I choć wiedziałem czego się mogę spodziewać, to jednak przyznam, że film mnie zaskoczył. Tak bardzo, że po wyjściu z sali, nie byłem pewien jakie są właściwie moje odczucia. Z jednej strony film był piękny, urzekający, specyficznie melodramatyczny. No i mocno nostalgiczny (nie tyle czuć nostalgię do prostego życia, co do stanu nirvany duchowej osiąganej przez bohatera). Ale film jest też smutny. Bo choć jest z pozoru pochwałą kontr-kulturalnej (kontr-globalnej) postawy, wyraża też cały wachlarz pesymistycznych uczuć. Samotność, niedopasowanie, odrzucenie. A nawet zacofanie (kasety magnetofonowe vs spotify). W świecie w jakim żyjemy bohater jest jak dinozaur na wymarciu. Choć sympatyczny, to jednak obserwujemy go z lekkim politowaniem. Zastanawiałem się nad wymowną końcową sceną. Jego płacz i radość równocześnie. Dla mnie to wyraz bezsilności danej postaci. Wie, że tu i teraz żyje i jest mu w miarę ok. Ale równocześnie zdaje sobie sprawę, że nie przeskoczy pewnych ograniczeń. Że jest samotny (z wyboru?). Że jest biedny. Że jest "byle kim w wielkim świecie". Mam wrażenie, że to nie jest film o szczęściu, co raczej film o sposobie na zachowanie spokoju duszy, gdy świat nie układa nam się, tak jakbyśmy tego chcieli. Pokazuje nam jak nie zwariować i odważnie radzić sobie z ciężką sytuacją. Poprzez rutynę i schematy. Które same w sobie są też złudą.

@beatawozniak8650 3 ай бұрын

Tylko że życie takie jest w większości przypadków...codzienna rutyna dopada każdego i nas męczy....ci którzy się w tym odnajdują są podziwiani...film zrobił na mnie wrażenie...Pozdrawiam

@joabdel 4 ай бұрын

Dziękuję za Twoją recenzję... to na pewno jest wyjątkowy film. No i "House of The Rising Sun" po japońsku - coś pięknego. Pozdrawiam

@joannan 4 ай бұрын

Film na 9, toalety na 10:). Dziękuję za świetną recenzję pięknego filmu:)...

@KinomaniakPietras 4 ай бұрын

:)))) I Have a Dream... o takich polskich toaletach...

@joannan 4 ай бұрын

@@KinomaniakPietras Ja też, może kiedyś. Jednak w tych przeźroczystych nie czułabym się komfortowo:).

@KinomaniakPietras 4 ай бұрын

:)))))))

@kingyo9783 3 ай бұрын

Wspaniałe kino😍

@szaki27i 4 ай бұрын

Dzięki za reckę Artur... ,czas zatem się wybrać do kina, bo wiem już doskonale, że warto... Pozd.

@ortalionowywiesaw9455 4 ай бұрын

Szlakiem toalet powiadasz? Jak by w chwili presji przyszło Ci skorzystać z muszli gdzie jest mnóstwo przycisków opisanych krzaczkami i nie wiadomo jak to ustrojstwo uruchomić to byś zmienił zdanie nabawiwszy się toalet-fobii na całe życie. Mi wystarczy trauma jakiej nabawiłem się u nas próbując dostać się do nowoczesnej toalety gdzie drzwi otwierały się na kartę zbliżeniowo, a jeszcze miałem starego typu kartę wtykaną. Ja tam pod drzwiami walczyłem o przetrwanie. ;D

@KinomaniakPietras 4 ай бұрын

Jak najbardziej rozumiem... i pamiętam przygodę w paryskim WC, moim pierwszym mechaniczno-elektryczno-elektronicznym:)))) Do dziś mam mokre buty... A w filmie podziwiałem przepiękne projekty, wkomponowane w otoczenie...