เพลง...ปลงสังขาร (เกศาผมหงอก)

#เพลงพระธรรม
#เพลง ปลงสังขาร (เกศาผมหงอก)
เกศาผมหงอกบอกว่าตัวเฒ่าฟันฟางผมเผ้าแก่แล้วทุกประการตามืดหูหนักร้ายนักสาธารณ์บ่มิเป็นแก่นสารใช่ตัวตนของเราแต่ล้วนเปื่อยเน่าเครื่องประดับกายเราโสโครกทั้งตัวแข้งขามือสั่นเส้นสายพันพัวเห็นหน้าเกลียดกลัวอยู่ในตัวของเราให้มึนให้เมื่อยให้เจ็บให้เหนื่อยไปทั่วเส้นขนแก่แล้วโรคาเข้ามาหาตนได้ความทุกข์ทนโศกาอาวรณ์จะนั่งก็โอยจะลุกก็โอยเหมือนดอกไม้โรยไม่มีเกสรแก่แล้วโรคาเข้ามาวิงวอนได้ความทุกข์ร้อนทั่วกายอินทรีย์ครั้นสิ้นลมปากกลับกลายหายจากเรียกกันว่าผีลูกรักผัวรักเขาชักหน้าหนีเขาว่าซากผีเปื่อยเน่าพุพองเขาเสียมิได้เขาไปเยี่ยมมองเขาบ่ได้ต้องเกลียดกลัวนักหนาเขาผูกคอรัดมือเท้าเขามัดรัดรึงตรึงตราเขาหามเอาไปทิ้งไว้ป่าช้าเขากลับคืนมาสู่เหย้าเรือนพลันตนอยู่เอกาอยู่กับหมูหมายื้อคร่าพัลวันทรัพย์สินของตนขนมาปันกันข้าวของทั้งนั้นไม่ใช่ของเราเมื่อตนยังอยู่เรียกว่าของกูเดี๋ยวนี้เป็นของเขาแต่เงินใส่ปากเขายังควักล้วงเอาไปแต่ตัวเปล่าเน่าทั่วสรรพางค์กายอยู่ในป่ารกได้ยินเสียงนกกึกก้องดงยางได้ยินหมาในร้องไห้ครวญครางใจจิตอ้างว้างวิเวกวังเวงมีหมู่นกแขวกบินมาร้องแรกแถกขวัญของตนเหลียวไม่เห็นใครอกใจวังเวงให้อยู่ครื้นเครงรำพึงถึงตัวตายไปเป็นผีเขาไม่ไยดีทิ้งไว้น่ากลัวยิ่งคิดยิ่งพลันกายสั่นระรัวรำพึงถึงตัวอยู่ในป่าช้าผัวมิ่งสินทรัพย์ยิ่งแลยิ่งลับไม่เห็นตามมาเห็นแต่ศีลทานเมตตาภาวนาตามเลี้ยงรักษาอุ่นเนื้ออุ่นใจศีลทานมาช่วยได้เป็นเพื่อนม้วยเมื่อตนตายไปตบแต่งสมบัตินพรัตน์โพยภัยเลิศล้ำอำไพอัตตะกิเลสมากมีศีลพาไปเกิดได้วิมานเลิศประเสริฐโฉมศรีนางฟ้าแห่ล้อมห้อมล้อมมากมีขับกล่อมดีดสีฟังเสียงบรรเลงบรรเลงสมบัติแก้วเก้าเนาวรัตน์นับน้อยไปหรือคุณพระทศพลที่ตนนับถือพระธรรมนั้นหรือสั่งสอนทุกวันพระสงฆ์องค์อารีรักมาเป็นปิ่นปักพระกรรมฐานเอออวยสมบัตินพรัตน์โอฬารดีกว่าลูกหลานประเสริฐเพริดเพราลูกผัวที่รักบ่มิเป็นตำหนักรักเขาเสียเปล่าเขามิตามช่วยเพื่อนม้วยด้วยเราไปหลงรักเขาเห็นไม่เป็นการรักตนดีกว่าจำศีลภาวนาบำเพ็ญศีลทานจะได้ช่วยตนให้พ้นสงสารลุถึงสถานได้วิมานทองผู้ใดใจพาลหลงรักลูกหลานจะต้องจำจองเป็นห่วงตัณหาเข้ามารับรองตายไปจะต้องตกจตุรบาย ฯนิพพานนัง สัมปัจจะโย โหตุ