พระร่วงหลังรางปืน

จักรพรรดิ์แห่งพระเครื่องเนื้อชิน การขุดพบครั้งแรกเมื่อประมาณปีพ.ศ. 2493 ที่บริเวณหน้าพระปรางค์ประธาน วัดพระศรีรัตนมหาธาตุศรีสัชนาลัย จำนวนที่พบประมาณสองร้อยกว่าองค์ แต่ก็เป็นพระชำรุดเสียเป็นส่วนมาก ที่สมบูรณ์จริงนับว่าพบน้อยมาก พระที่พบเป็นพระเนื้อชินตะกั่วสนิมแดงเป็นส่วนใหญ่ และพบเป็นเนื้อชินเงินบ้างเล็กน้อย เอกลักษณ์สำคัญคือที่ด้านหลังองค์พระจะเป็นร่องรางจึงได้ชื่อว่า "พระร่วงหลังรางปืน" พิมพ์ที่พบมี 5 พิมพ์คือ พิมพ์ใหญ่ฐานสูง พิมพ์ใหญ่ฐานเตี้ย พิมพ์แก้มปะ พิมพ์หน้าหนุ่ม และพิมพ์เล็ก ศิลปะของพระร่วงหลังรางปืนเป็นศิลปะของแบบบายน