Αχ, τόσο κοντά κι όμως τόσο μακριά. Να την έχω δίπλα μου, να με έχει δίπλα της, να θέλει ο ένας τόσο πολύ τον άλλον και πάλι να είμαστε χώρια και στην πρώτη στραβή να τρέχει ο ένας κοντά στον άλλον. Δεν ξέρω πως να το αντιμετωπίσω. Όταν πονάει το καταλαβαίνω από χιλιόμετρα και με περιμένει να τρέξω γιατί ξέρει ότι θα το κάνω. Να την αγαπάω τόσο πολύ, να μ'αγαπάει κι εκείνη και παρόλα αυτά να είμαστε χώρια. Ο μεγαλύτερος μου πόνος είναι αυτός.