PO ŚLADACH 17 (CD) - A już ci precz

więcej o utworach z płyty "Po śladach" przeczytasz tu:
www.januszprus...
@Janusz Prusinowski Kompania
/ prusinowskitrio
/ prusinowskikompania
17. A JUŻ CI PRECZ
Oczepinowa pieśń weselna po śladach śpiewaczek z Gałek Rusinowskich, której nauczyliśmy się od Marii Siwiec. Na początku nauczyliśmy się niedokładnie tekstu drugiej zwrotki i tak ją - w dobrej wierze - nagraliśmy. Oto zatem właściwy tekst:
A jużci precz, moja Maniu, jużci precz,
Ciśnij wstążki na gałązki, wdziń czepiec.
A nie prawie ten czepeczek, nie prawie,
Połóżże go, moja Maniu, na ławie.
A już prawie ten czepeczek, już prawie,
Będziesz, Maniu, go nosiła na głowie.
JANUSZ PRUSINOWSKI KOMPANIA is a group of musicians who follow in
traditions of village masters they have learned from: Jan Lewandowski, Kazimierz Meto, Józef Zaraś, Piotr and Jan
Gaca, Tadeusz Kubiak and many others - but they are also an avant-garde band with their own characteristic
sound and language of improvisation. They combine music with dance and the archaic with the modern. Their tours
and concerts incorporate educational activity, both in Poland and abroad.
Kompania’s unique style is the result of their attempt to find new ways of interpreting the most important elements
of village music from central Poland. It brings together mazurkas - sung, played, danced to, improvised live - and
modern man. What new quality can be given to archaic and seemingly simple melodies and rhythms without
resorting to trendy sample mixing? Where is the source of multi-layered rhythm, which is never even yet always
perfectly precise? Where do these extraordinary melodies, challenging the equal temperament, come from? It turns
out that traditional music of Polish villages can be a reference point for a variety of genres: reminiscent of Chopin in
its melodic pattern and the use of rubato, sharing a love of improvisation with blues and jazz, evocative of
contemporary music in its tone, and possessing the expressiveness of rock music. It is able to connect the East and
the West, the North and the South, engaging in a dialogue with musical traditions of near and remote countries.
Dance makes music visible, tangible and meaningful - thus, dancers are a natural addition to mazurkas. Apart of
concerts, Kompania’s music can be heard at the parties of village and urban Dance Clubs. The band also runs
various music and dance workshops. It can be proudly admitted that many novices started their adventure with
Polish music, learning to play the fiddle, the drum or to dance thanks to Janusz Prusinowski Kompania.
---
muzycy/musicians/musiciens
Janusz Prusinowski - skrzypce, śpiew, harmonia, cymbały, kontrabas, basy / fiddle, voice, accordeon, double bass, basy / violon, chant, accordéon, le dulcimer, contrebasse, basse
Michał Żak - flet drewniany, szałamaja, klarnet, saksofon, basy, śpiew / wooden flute, shawm, clarinette, saxophone, basy, voice / flûte traversière, chalémie, clarinette, saxophone, basse, chant
Piotr Piszczatowski - bębenek, baraban, śpiew / tambourine, baraban drum, voice / tympan, tambour, chant
Szczepan Pospieszalski - trąbka, basy, śpiew / trumpet, basy, voice / trompette, basse, chant
gościnnie/guest/ invité - Wojciech Pulcyn - kontrabas / double bass / contrebasse
---
nagrania / recorded by / enregistrement : Jacek Gładkowski
produkcja / production : Janusz Prusinowski
mastering: Michał Garstecki
obraz / painting / image : Andrzej Bieńkowski
projekt graficzny / graphic desigh by / design graphique : Czarna Kura
tłumaczenia / translated by / traductions : Agnieszka Wilga, Ewa Rdzanek
wydawca / published by / éditeur : Słuchaj Uchem / Buda Musique
Okładka: Małgorzata Bieńkowska
Obraz: Andrzej Bieńkowski
„Gdyby mi ktoś - dwadzieścia lat temu - powiedział, że dla przyjemności będę słuchał muzyki ludowej, to pękłbym ze śmiechu. Dzisiaj energia ludowych i etnicznych dźwięków, jej hipnotyzujący rytm i niewykalkulowane, transowe granie zajmuje w moim życiu bardzo ważne miejsce - plasuje się gdzieś pomiędzy punkiem, jazzem i muzyką alternatywną. Można by powiedzieć, że muzyka ludowa wdarła się do mojej głowy i do mojego serca przebojem 🙂 A zaczęło się od tego, że Maniucha Bikont powiedziała, że na naszym filmowym wołyńskim weselu musi zagrać Janusz Prusinowski i jego zespół. Posłuchałem, i wiem, dlaczego tak powiedziała. Tylko nieliczni artyści potrafią zanurkować w świat swoich nauczycieli tak głęboko, oddać ducha pierwowzoru i jednocześnie dołożyć od siebie nową, rozpoznawalną i wyjątkową wartość.”
Wojtek Smarzowski