Рет қаралды 978
Puna e mundësive. Kur të jepen e kur jo.
Jasir Asani qarkullonte prej vitesh si emër i mundshëm për t’u afruar nga kombëtarja.
Nuk e ka fizikun; nuk stërvitet fort; merr shumë kartona; s’është për këtë nivel; rri shumë në Instagram; nuk është se po çan jashtë; dhe shumë nga “trajnerllëqet” që kushdo që sheh pak futboll mendon se ka të drejtë t’i thotë e të gjykojë sipas botëkuptimit të vet, i dëgjuam e lexuam.
Jasir Asanit, në moshën 28-vjeçare iu dha mundësia për të përfaqësuar kombëtaren. Që nga ndeshja e marsit në Poloni, e para, ka luajtur futboll duke shënuar gola të paparë, dhënë pasime vendimtare, ndihmuar ekipin në mbrojtje, marrë kartona dhe përfaqësuar shqiptarë të Maqedonisë por edhe futbollistë që janë rritur mendërisht e fizikisht në kampionatin tonë.
Asani njihej nga pak vetë, ata dhe ato që shohin kampionatin javë pas jave, tani është nga më të parapëlqyerit e gjithë shqiptarëve. E nisëm me pritshmëri për Brojën, Asllanin, Bajramin, Gjimshitin, Uzunin, ecëm përpara me kontribut edhe të Asanit, Mitajt, Ramadanit, Seferit, Muçit.
Është një zotëri në stol, që vetë kishte të majtë të këndshme gjatë kohëve si lojtar, i cili Jasir Asanit dhe disa të tjerëve u dha besim, mundësi, hapësira. Mori shpërblimin mbrapsht. Në një lojë ekipore ka nevojë për kontributin e gjithkujt; ndërsa individët kanë nevojë për besimin e dikujt për të shfaqur vlerat që kanë.
Puna e mundësive. Kur të jepen e kur jo. Jasir Asanit iu dhanë në moshën 28-vjeçare. Ndoshta pak vonë, por të paktën e shfrytëzoi më së miri. Sa të tjerë presin dhe janë gati, por nuk i kanë kurrë.
Është jeta: herë gjen një Sylvinho përballë, herë jo…
#JasirAsani
#podcast