Ja osobiście dostrzegam podobieństwo w obu scenach ale to jest fakt, z którego jako Polak jestem dumny, że nasza kinematografia inspirowała takich twórców jak F.F.Coppola :)
@MrStanislav3 жыл бұрын
jest więcej reżyserów dostrzegających nasz kraj i kinematografię, m.in. zakochany w Łodzi Lynch czy Kubrick uważający Dekalog Kieślowskiego za najważniejszy serial jaki nakręcono. Peter Weir też chyba coś o naszych rodakach zrobił. Wysuwam tezę że polskie kino jako całość jest jednym z najlepszych na świecie, gdzie złoty okres przypadał na lata 60 i pocz. 70.
@danadalladanadalla5643 Жыл бұрын
Tak! Zacytował! Ale nie zerżnął. Obie sceny bardzo dobre. Chyba wolno się inspirować innymi.
@tadek21452 ай бұрын
Koła nie wymyślono w jednym miejscu. Niekoniecznie zatem. Motyw fiesty/zabawy/imprezy, która jest tłem jakiejś zbrodni/dramatu jest motywem ogranym i występuje w wielu filmach.
@lasam265 Жыл бұрын
Polska kultura nie jest dla wszystkich ważna, bo trzeba ją mieć, żeby ją dalej poznawać.
@sławotir Жыл бұрын
Super kanał.
@jantrukszyn341011 ай бұрын
Nie jestem znawcą, ale wydaje się, że te sceny są bardzo podobne.
@grzegorz1418 Жыл бұрын
Również nie dostrzegam znaczącego podobieństwa. Akcja u Wajdy toczy się bardzo dynamicznie. Obaj bohaterowie są w ruchu. Dodatkowo, u Maćka w głowie toczy się szarpanina myśli, właściwie z miejsca podejmuje decyzje. Oddaje kilka strzałów, co mówi nam ,że jego głównym zamiarem nie jest samo zabójstwo. Maciek po prostu chce już mieć to wszystko za sobą, a do tego akurat wyboru, bardziej skłania go sama sytuacja, niż jego własne przekonania. Z kolei u Coppoli, widzimy doświadczonego zabójcę, który decyzje podjął już dawno, brak w nim jakiegokolwiek zawahania. Wszystko jest przemyślane i nic nie jest pozostawione przypadkowi. Tutaj, zadecydowały przekonania, a nie żadne zrządzenie losu. Zabójca oddaje dwa celne strzały w serce i głowę, czysta precyzja. Sekretarz u Wajdy, rzuca się na Maćka, co gdyby nie dziury w płaszczu, wyglądałoby jak serdeczny uścisk. To symbolizuje, pewną bliskość obu bohaterów. U Coppoli natomiast, ofiara upada na podłogę, nie czyniąc żadnego znaczącego gestu. Jedyne podobieństwo, jakie widzę to tło dla obu wydarzeń. Będące jakąś formą celebracji, której wiwat ma na celu zagłuszyć niemoralny akt. Jednak u Wajdy jest to o wiele bardziej symboliczny obraz. Być może się mylę, ponieważ II części Ojca Chrzestnego nie oglądałem. Ale mając połowę kontekstu, tak to dla mnie wyglada. Zapraszam do dyskusji.
@grzegorz1418 Жыл бұрын
Być może istnieje, jakaś warstwa inspiracji, dziełem Wajdy, w scenie Coppoli. Być może nawet na scenie zabójstwa sekretarza, Amerykanin się wzorował, jednak efekt ostateczny, zupełnie nie przypomina Popiołu i Diamentu. O cytowaniu sceny ciężko tutaj mówić, bardziej jeżeli już, użyłbym słowa inspiracja. Takie małe dopowiedzenie z mojej strony. Pozdrawiam
@jantrukszyn341011 ай бұрын
Moim zdaniem, główny kontekst Ojca Chrzestnego to właśnie moralny konflikt zachodzący w Vito, a potem jego synu, którzy stają się przestępcami jakby wbrew swojej woli. Vito mówi do syna: myślałem, że ciebie to ominie, że będziesz pociągał za sznurki jako senator Corleone. II część to opowieść o tym, jak syn Vito, następny Ojciec Chrzestny, przegrywa tą wewnętrzną walkę. Nieustannie zmuszany do trudnych wyborów powoli zostaje obdarty z poczucia sensu tego, co robi, traci wszystko, na czym mu naprawdę zależy i pogrąża się w depresji. Jeśli Popiół i Diament to opowieść o ludziach, którzy wbrew sobie zostali tragiczny scenariusz ich życia, to Ojciec Chrzestny jest właśnie dokładnie taką samą opowieścią.
@gregorius7903 жыл бұрын
👍
@mareksicinski3726 Жыл бұрын
4:52 humanistyczne też ma to użycie w polskim jak w angielski, nie tylko o 'humanistyce'- por. 'humanizm walczący'. "Human" z kolei znaczyłoby właśnie "ludzkie" i nie byłoby absolutnie kalką wręcz przecwine; jest to nadgorliwa interpetacja.
@stonka990stonka511 ай бұрын
Podobieństwo jest niewielkie i moim zdaniem niezamierzone. Różny jest też kontekst obu scen. Poprawka do 0:52. Fanucci nie był członkiem mafii, tylko chciał być za takiego uważany. W filmie jest to przedstawione skrótowo (jak to w filmie). Ale w książce jest wyraźnie opisane, że Fanucci to tylko arogancki osiłek żyjący z wymuszania haraczy. Nie miał faktycznie siły, żeby sterroryzować okolicę. Strach mieszkańców opierał się na kłamstwie, że zemsta mafii będzie straszliwa, jeśli Fanucciemu coś się stanie. Vito zrozumiał, że za Fanuccim nie stoi mafia ani nikt inny, więc Vito po prostu go zabił. Ryzyko dla Vita było bliskie zera. Nawet jeśli jakiś świadek zobaczyłby go, to nie miał powodu na Vita donieść, bo nikt Fanucciego nie lubił i wszyscy byli zadowoleni z jego śmierci. Policja też nieszczególnie przykładała się do śledztwa w sprawie śmierci pospolitego przestępcy. Za sekretarzem partii stała realna siła milicji, ubecji itd. Zamach na niego był ryzykowny. Maciek jest w filmie (inna rzecz, ile film ma tu wspólnego z rzeczywistością) jednym z ostatnich bojowników przegranej sprawy, reliktem minionej epoki, co jest jeszcze podkreślone w scenie jego śmierci; a Vito dopiero zaczyna swoją wielką karierę.
@mechichowski29 күн бұрын
Nieudolnie i płytko, ale tak.
@danutaarnatkeviciene3503 Жыл бұрын
klasyczne kino drugiej polowy 20-go stulecia ležy na polkach w archiwach i pyli się , minely czasy , przyszli liudzie alež žyją nie tak jak my , wojna poglądow , ideologii i bohaterow trwa nadal ,nasi bohaterowie to nie ich temat jak widzimy ,historia zapomniana ,nacionalizm ,nienawišč ,tchurzowstwo i inne paskudstwa - skąd to wszystko bierze się u nas (ludzkošci).,bez winy winni .
@MrStanislav3 жыл бұрын
Fajny materiał, ale cytaty ze Scorsese żywcem wyjęte z pewnego filmu na YT.
@EdukacjaSpojrzenia3 жыл бұрын
O czym informujemy w tyłówce i opisie materiału z podaniem linku.
@MrStanislav3 жыл бұрын
@@EdukacjaSpojrzenia bardziej ubolewam nad rozwinięciem tematu, sięgnięcie "poza", ale już nie narzekam. Ten materiał wyżej też dobry i edukacyjny, kierunek właściwy. Subskrybuję :)
@MrStanislav3 жыл бұрын
@@EdukacjaSpojrzenia Proponuję zestawić filmy Munka (Eroica, Zezowate Szczęscie) i Wajdy (Kanał, Popiół i diament), mogą wyjść naprawdę ciekawe porównania (nawet scen / ujęć / zagadnień / postaci) i inne nawiązania ze strony Munka, który tak polemizował z Wajdą. Moim zdaniem najlepsza polemika tego typu na naszym podwórku.