Powtarzalni, wku*wiający, nijacy... Bohaterowie bez pomysłu vs "Agla. Aurora" | Strefa Czytacza

[@Natala9303]

Jeśli chodzi o skomplikowanego głównego bohatera, który nie jest pogmatwany tylko dlatego, że autor książki mu kazał to zdecydowanie moim ulubionym jest Coriolanus Snow z "Ballady...". Fascynująca przemiana z w sumie porządnego chłopca przez całą książkę, aż do pamiętnego finału, to coś, co sprawiło, że szczęka mi opadła

[@StrefaCzytacza]

Snow jest w ogóle genialnie wykreowanym bohaterem. Nie tylko w ujęciu młodzieżówki, ale i ogólnym. Coś niesamowitego. Collins mistrzyni

[@lisoak6504]

​@@StrefaCzytaczaDo tego do lubi się bawić symboliką. W "Igrzyskach śmierci" główna bohaterka ma ciemne włosy i czarny strój( tak mam na myśli strój kosogłosa) i pochodzi z górniczego dystryktu( wiadomo ciemna kopalnia i węgiel) - czyli symbolizuje kolor czarny,który jest utożsamiany że złem. Natomiast prezydent Snow, symbolizuje swoim ubiorem,nazwiskiem a nawet cerą i włosami - kolor biały,czyli utożsamiany z dobrem. Niezłe przełamanie schematu. W "Kronikach podziemia zachodzi ta sama zamiana- Gregor ubrany na czarno,lata na czarnym nietoperzu a Uwaga spoiler! walczy z białym szczurem.

[@muchomorek1840]

fajne Ci w okularach!

[@StrefaCzytacza]

Dzięki! :D

[@ambergray5749]

Wiedziałam, że coś się zmieniło myślałam, że fryzura...

[@Ilonesis]

Kolejna fajna pozycja do przeczytania. Podziwiam Czytacza, że potrafi tak rozwinąć swoje wypowiedzi (co bardzo lubię, żeby nie było). Ja to pewnie bym opisała ,, dobra książka, polecam''. A możecie mi doradzić, którą platformę z audiobookami polecacie? Chciałabym wykupić mężowi, bo on ze względu na wzrok nie może czytać. Taki pakiet na rok byłby świetnym prezentem dla niego.

[@StrefaCzytacza]

A ja bym czasami chciał być jak Czytaczowa: mówi mniej, ale zawsze konkret. A ja gadam i gadam i gadam :D Co do platformy z audiobookami, odpowiedź może być jedna: musicie zweryfikować, jakie książki najbardziej interesują Twojego męża. Każda platforma ma swoje rzeczy na wyłączność i obejmuje różnych wydawców oraz autorów.

[@justynajasonek5644]

Hej. Mam do polecenia fajną serię książkową, "Cykl Rudnickiego", czyli serie Materia Prima i Materia Secunda Przechrzty wydane nakładem Fabryki Słów. Od razu mogę powiedzieć, drugie części są słabsze niż pierwsze i trzecie, bo robią tylko za most, ale zakończenia trójek pozostawiają czytelnika w takim stanie, że chce się więcej

[@StrefaCzytacza]

Klątwa drugich tomów :D Dlatego coraz bardziej lubię dylogie! Dzięki za polecajkę!

[@annakowalska3043]

3:37 - dobrze, że zdążyłam przełknąć wcześniej sok, bo bym się udławiła, lub opluła laptop. Od 5:34 - Wielki Car czuwa. Chyba się skuszę na lekturę.

[@StrefaCzytacza]

To dowodzi jednego: powinna nas sponsorować firma produkująca laptopy. Przyczyniamy się do niszczenia sprzętu i potencjalnej konieczności wymiany na nowy. "Zaplułeś/aś komputer i teraz nie działa? Nasz sponsor dopomoże!" :D

[@sonfujitora]

Dla mnie dobrą odskocznią dla motonnych bohaterów i sztampowej fabuły było rozpoczęcie oglądania anime, a jak po kilku latach anime też już zaczęły być do siebie podobne, to zaczęłam oglądać "Jojo's Bizarre Adventure", które nie jest podobne do niczego. 😅

[@paulinagabrys8874]

JoJo to w sumie parodia i list miłosny do typowego shonena z jakimiś mroczniejszymi elementami. Ja sama mam problem z Josephem, jego błazenada za którą kryje ogromną inteligencję podoba mi się i jej nienawidzę naraz XD. Znowu Jotaro jest zbyt edgy i dojrzalszy jako licealista niż twój dziadek kiedykolwiek. Ale jedno jest pewne, JoJo jako całość nie pozostawia nas obojetnymi.

[@StrefaCzytacza]

Wydaje mi się, że każdy gatunek w pewnym momencie staje się sztampowy, bo im lepiej coś poznajemy, tym mniej rzeczy jest nas w stanie zaskoczyć. Ale nadal: młodzieżowe fantasy nawet nie próbuje zaskakiwać pogodzone ze swoim losem kopii kopii kopii xD

[@iwonazagrocka5172]

Nie dotrwałam do końca Aurory, tak jak nie dotarłam do końca "recenzji 😂"

[@kandarayun]

Car w Krakowie? Ale Kraków był w zaborze austriackim... Więc raczej cesarz, którego te ziemie mało obchodziły, wolał zajmować się Węgrami

[@StrefaCzytacza]

To jest zupełnie inny świat. Kraków - tak, ale okoliczności są inne, bo i historia jest inna (to świat, w którym funkcjonuje pewna forma magii, magiczne istoty i zjawiska nadprzyrodzone). Wystarczy powiedzieć, że ów Car to istota ponadnaturalna.

[@kandarayun]

@@StrefaCzytacza no dobra, ale co ma magia do cara w Krakowie? Cara nie cesarza Austrii. Magia magią, Ale... To co innego

[@PiotrSkladzien]

@@kandarayun ale to nie jest Kraków tylko Tybil. Poza tym, nie z lat 20 bo stoi szkieletor, istnieje cały kombinat huty (co prawda to wielka huta a nie nowa ale cóż to Tybil). Powiedziałbym że to taki świat równoległy.

[@trenth_pl]

w życiu nie powiedziałbym że książki Raka to młodzieżówki

[@cahirmawrdyffrynaepceallac]

Ja miałem podobne odczucia w kwestii bohaterów w trylogii o jadeicie choć to już nie jest młodzieżówka

[@StrefaCzytacza]

Poza młodzieżówką na pewno łatwiej znaleźć ogarniętych bohaterów. Tym bardziej dziwi mnie, że naczytałem się w ostatnich latach mnóstwo YA fantasy, a dziś miałbym sporą trudność powiedzieć coś o bohaterach tych książek… Chyba jedynie Mare z „Czerwonej królowej” wyróżniała się przez chwilę, ale później to zostało zaprzepaszczone w trosce o to, by pozostała protagonistką…

[@grzegorzsobczak9002]

Skąd ta pogoń za bohaterem? Książki dla dzieci charakteryzują się jasno zarysowany mi postaciami tak by odbiorcy mogli utożsamić się z nimi, pokochać itd. Kubuś Puchatek i cała masa archetypów. Każdy znajdzie tam siebie. Czy naprawdę ten bohater jest tak istotny? Czy może ważniejsza jest jego rzeczywistość? Odnoszę wrażenie że wpółczesna literatura miast czytelnika rozwijać, utrwala w nim te dziecinne przyzwyczajenia.

[@StrefaCzytacza]

Konstrukt bohatera jest bardzo ważny, bo ten bohater podejmuje decyzje, dokonuje nieraz trudnych wyborów. W książce dla młodszych te wybory są łatwiejsze, dlatego też nie wymaga się bardzo oryginalnego bohatera. W przypadku książki dla starszych, tu powinno wszystko z czegoś wynikać, a nie jedynie być wciskane jako sztuczna konsekwencja sztucznej decyzji. To przez pryzmat bohatera poznajemy świat i fabułę. Trochę jak z piłką nożną: nie wystarczy piękny, wypełniony po brzegi stadion w meczu o wszystko: potrzeba bohaterów, którzy na tym boisku dadzą z siebie wszystko zamiast snuć się jedynie jak cienie.

[@grzegorzsobczak9002]

@@StrefaCzytacza Nie zgadzam się. Bohater w propozycjach dla młodzieży kreuje otoczenie. I tu jego opis, charakter ma decydujący głos. Musi jakiś być by podejmować decyzje w oparciu o to kim jest. Możemy go wspierać, albo negować w imię zasad iż pozytywne emocje odkrywamy w sobie albo przez afirmację, albo przez bunt, " ja tak nie zrobię". W książkach "dojrzałych" to otoczenie wpływa na bohatera. To jego rzeczywistość gra kluczową rolę. Problemy "świata" jakie stawia autor. Nie ma mowy o jakimkolwiek utożsamianiu się. Owszem możemy czasem śledzić emocje targające postaci ale zawsze będą one odpowiedzią na coś. W dobrej konstrukcji powieści autorzy czasie zamykają nam tę wiedzę. Bohater emocjonalnie nie istnieje. Nie wiemy co czuje i jak myśli. Śledzimy jedynie jego umiejętności odnalezienia się w przestrzeni. Ba, czasem dowiadujemy się o tym co robi, zrobił, od osób trzecich. Lub odwrotnie opisuje swoje życie kompletnie nie wkraczając w swoją przestrzeń emocjonalną będąc jedynie cieniem. Dlaczego tak rozgraniczam młodzież-dojrzały? To raczej konstrukt z braku lepszego pomysłu. Podążanie za bohaterem to forma zabawowa, rekreacyjna. W drugim przypadku, kiedy to my sami musimy zbudować bohatera, książka w większym stopniu ma oddziałowywać na czytelnika.

[@krysztalica2461]