PRAGA 2024 - Bazylika św. Jerzego

Bazylika św. Jerzego znajduje się na wzgórzu zamkowym Hradczany, jest najstarszą budowlą sakralną w kompleksie Zamku Praskiego.
Uważana jest za jeden z najważniejszych zabytków Pragi, którego nie można przegapić. Oprócz imponującej, dobrze zachowanej architektury romańskiej, bazylika ma długą historię.
Została ufundowana około 920 roku przez księcia Wratysława I z dynastii Przemyślidów, jako pierwsza bazylika trójnawowa na terenie Czech i jako drugi kościół na ówczesnym terenie Pragi. Uroczystej konsekracji dokonano w 925 roku.
Bazylika już w chwili budowy była jednym z najznaczniejszych dzieł czeskiej architektury, służącym za mauzoleum tamtejszych władców, zaś obecnie jej wartość jest bezcenna.
W 973 r miała miejsce dalsza rozbudowa, wraz z utworzeniem przy kościele klasztoru benedyktynek.
W 1142 r. po pożarze, który spustoszył praskie wzgórze zamkowe, wzniesiono przy kościele od wschodu m.in. dwie wysokie wieże W pierwszej połowie XIII wieku dobudowano romańską kaplicę św. Ludmiły i portyk wejściowy po stronie zachodniej. W drugiej połowie XVII w okres wczesnego baroku - powstała dzisiejsza zachodnia fasada. W latach 1717-1722 dobudowano barokową kaplicę św. Jana Nepomucena.
Po wyniszczającym pobycie wojska w klasztorze pod koniec XVIII wieku, kościół został odrestaurowany w latach 1887 - 1908 według projektu F. Macha, który starał się przywrócić mu romański wygląd. W latach 1969-75 odbudowano także klasztor.
Świątynia jest trójnawową bazyliką z dwiema wieżami umieszczonymi na wschodnim krańcu kościoła, na końcu dwóch naw bocznych. Rozpoczyna się kwadratowym prezbiterium, a kończy absydą. Pod prezbiterium znajduje się trójnawowa krypta.
Wnętrze bazyliki jest romańskie, surowe i monumentalne. Nawa główna nakryta jest stropem płaskim. Jej ściany otwarte są do naw bocznych półkolistymi arkadami wspartymi na masywnych romańskich kolumnach, powyżej rozmieszczone są romańskie biforia i triforia.
W wnętrzu ustawione są pomniki nagrobne dwóch czeskich władców: drewniana tumba księcia Wratysława I (zm. 921), fundatora kościoła, wykonana w końcu XV w. oraz nagrobek Bolesława II (zm. 999). W kaplicy św. Ludmiły znajduje się nagrobek świętej, pierwszej czeskiej męczennicy (zm. 921)
Wnętrze kościoła oraz większość elewacji zewnętrznych, za wyjątkiem całkowicie barokowej fasady, dzięki pracom renowacyjnym z końca XIX wieku i początku XX wieku, posiada dziś formę romańską, z elementami gotyku w postaci kaplicy św. Ludmiły. Nowożytnymi dodatkami oprócz fasady są także: kaplica przystawiona do narożnika południowo - zachodniego, portal południowy, czy empora zachodnia,