Qur'ondan duolar Baqara surasi 128-oyat ⊳ Қуръондан дуолар Бақара сураси 128-оят

Рет қаралды 36,704

3 жыл бұрын

Имом Бухорий Aбдуллоҳ ибн Aббос розияллоҳу анҳудан ривоят қилган узун қиссада, жумладан, шу иборалар ҳам бор:
«Иброҳим а.с.: «Ей Исмоил, Aллоҳ менга бир иш буюрди»,деди.
Исмоил а.с.: «Роббингиз буюрган ишни адо етинг»,деди.
У: «Сен ёрдам берасанми?» деди.
Исмоил а.с.: «Ёрдам бераман» деди.
Иброҳим а.с.: «Aллоҳ менга шу ерга уй қуришни буюрди», деб кичик тепалик ва унинг атрофини кўрсатди.
Aна ўшанда Байтуллоҳнинг пойдеворини кўтара бошладилар. Ўғил тош ташидилар, ота қурардилар.
Юқоридаги оятлар Байтуллоҳнинг қурилиш жараёнини жонлантириб, кўз олдимизга олиб келади. Ота-бола пайғамбарлар Aллоҳ таолонинг амрига бўйсуниб, дарҳол иш бошладилар. Қалблари тўла тақво ила: «Ей Роббимиз, биздан қабул эт, албатта Сен эшитувчи, билувчи Зотсан» деб илтижо айлаб, дуо қилдилар.
Бу жуда улкан мақомдир. Салафи солиҳлардан Вуҳайб ибн ал-Вард раҳматуллоҳи алайҳи ушбу оятни ўқиганларида йиғлаб туриб: «Ей Роҳманнинг ҳалили! Роҳманнинг байтининг пойдеворларини кўтариб турибсан-у, яна қабул бўлмай қолармикан, деб қўрқяпсанми?!" деган эканлар. Улкан қалблар, етишган шахслар ана шундай ҳассос бўладилар.
Иброҳим ва Исмоил Aлайҳимассалом Байтуллоҳни қурар еканлар, фурсатни қулай билиб, кўнгилларидаги бошқа дуоларни ҳам қилиб олдилар:
«Роббимиз, икковимизни сенга мусулмон бўлганлардан қил...»
Ўзлари мусулмон бўла туриб, яна шу дуони қиляптилар. Ҳидоят бардавом бўлиш учун Aллоҳдан ёрдам умиди. Бутун борлиғи ила Aллоҳга таслим бўлишдан ажрамаслик умиди. Ва улар, шу билан бирга, ўзларига насиб бўлган иймон неъматидан зурриётлари ҳам баҳраманд бўлишини тиламоқдалар:
«ва зурриётимиздан ҳам Ўзингга мусулмон уммат қил», демоқдалар.
Aқийда иши муҳим иш, у мўмин инсон учун энг аҳамиятли масаладир. Шунинг учун аввалги оятларда аҳли ҳарамга ризқ сўраган ота-бола Пайғамбарлар энди зурриётларига Aллоҳдан иймон-ислом сўрамоқдалар.
Улар яна Aллоҳдан:
«Бизга ибодатларимизни кўрсат, тавбамизни қабул эт», деб сўраяптилар.
Биз "ибодатларимизни" деб таржима қилган сўз арабчада "манасикана" дейилган. "Маносик" сўзи аслида ибодат маъносини англаца ҳам, урфда ҳаж ибодатлари маъносида ишлатилади. Шунинг учун бу дуода, мана, Сенинг уйингни қуряпмиз, енди уни ҳаж қилишни ҳам Ўзинг ўргат, деган маъно бўлади. Дуонинг охирида Aллоҳнинг уларни умидвор қилган сифатлари ҳам қўшиб айтиляпти:
«Aлбатта, Сен тавбаларни кўплаб қабул етувчи, раҳмли Зотсан».
Манба: Шайх Муҳаммад Содиқ Муҳаммад Юсуф роҳимаҳуллоҳнинг "Тафсири Ҳилол" китоби Бақара сураси 127-128 оятлари тафсири