Рет қаралды 10
Elə insanlar da var ki, onlar da özlərini “seçilmiş” hesab etmələrinə baxmayaraq, uğurlu “seçilmiş”lərdən fərqli olaraq öz çiyinlərində sanki minus işarəsi daşıyırlar.
Həyatda onlar baş rollara - prezident, baş direktor- həvəsli deyillər. Müavin vəzifəsi onları kifayət qədər qane edir. Müdürün geniş kürəkləri arxasında öz varlıqlarını çox qəşəng şəkildə sürdürürlər. Böyük imtiyazlar, kiçik məsuliyyət… Bununla yanaşı, özlərini əbədi uğursuz kimi təqdim edirlər, “əzablı sima” ilə tez-tez bəxtsiz olduqlarını təkrarlamağa adət ediblər. Çox vaxt danışığa bu cür başlayırlar: “Bütün tərsliklər məni tapır. Mağazada növbədə dayansam, kassa xarab olur. İstirahətə gedirəm, hava şəraiti pozulur”. Bir sözlə, belə insanlara “şikayət maşını” da demək olar. Onlara görə həyat bədxahlıqla doludur, bütün bədbəxtliklər də onlarla “dostluq” edir.