میدونی عمو ما دهه هفتادیا هم توی بدترین اوضاع مملکت وارد بازار کار شدیم هم خانواده عین سد جلومون بود کل زندگیمونواین دوتا نابود کردن از نسل های قبل خودمون یاد گرفتیم پدر مادر مهم ترین ادمای زندگی هستن ولی اونا یاد نگرفتن خودخواه نباشن و بچه برده شون نیست هر دقه منت اینو میذاشتن که زاییدمت شیرت دادم تا میدیدن این حرفا راه به جایی نمیبره میزدن زیر گریه زاری از زندگی خودم نمیگم که فاجعه س .کل حرفم اینه نسل جدید رو ببین مادره سد میشه براش و بش میگه زاییدمت جواب میده مگه من بت گفته بودم وظیفته فلان کنی به چه حقی منو به این دنیا اوردی وقتی نمیتونی فلان کارو کنی و این حرفا واقعا با دیدن این نسل مثلا خود من تازه فهمیدم هر پدر مادر و بزرگتری قابل احترام نیست چه برسه ما که برده بزرگ ترامون مخصوصا پدر مادر میشدیم البته خیلی دیر بود واسه فهمیدنش چون نزدیک سی سالگی هنوز دست از پا درازتر تو حسرت موقعیت هاییم که مادرم بخاطر خودش زندگی منو نابود کرد و هر بار بازم خر شدم سوارم بشه در هر لحاظ فقط عقده و حسرت برام موند