Reduta Ordona - Adam Mickiewicz - Audiobook | Wolne Lektury

[@nadiagabaa4031]

szczerze to te ilustracje strasznie rozpraszaja ale tak to fajnie

[@gekonek9172]

brakuje zwyklego tekstu

[@zuzannamalinowska683]

Pociemniało mi w oczach; a gdym łzy ocierał, Słyszałem, że coś do mnie mówił mój jenerał. On przez lunetę, wspartą na mojém ramieniu, Długo na szturm i szaniec poglądał w milczeniu. Na koniec rzekł: „Stracona”. - Spod lunety jego Wymknęło się łez kilka, - rzekł do mnie: „Kolego, Wzrok młody od szkieł lepszy; patrzaj, tam na wale, Znasz Ordona, czy widzisz, gdzie jest?” - „Jenerale, Czy go znam? - Tam stał zawsze, to działo kierował. Nie widzę - znajdę - dojrzę - śród dymu się schował: Lecz śród najgęstszych kłębów dymu, ileż razy Widziałem rękę jego, dającą rozkazy. - Widzę go znowu - widzę rękę - błyskawicę, Wywija, grozi wrogom, trzyma palną świécę, Biorą go - zginął. - O, nie - skoczył w dół, do lochów!” - „Dobrze - rzecze jenerał, - nie odda im prochów”.

[@XD-gw4ow]

0:37

[@woriass]

5:15

[@XD-gw4ow]

Wszystko git ale co ona tak szybko mowi

[@mashar5086]

3:00 - 3:48

[@xerdusialps38]

0:20-0:52