Religion & Power by Dr.Soroush 21- درس‌گفتار دین و قدرت دکتر عبدالکریم سروش،جلسه بیست یکم

[@مشعوفچوپان]

خوشحالم جدیدا چهره ی آقای دکتور را شاد و فرحناک میبینم .

[@mmmhhhrrrddd6580]

این جلسه خیلی زیبا بود

[@امیدشیعه]

لطف کنید ادامه دروس مثنوی را انجام دهید که هزاران بار با ارزش تر از هر مبحث دیگریست

[@somafaizi4993]

This is my favorite thing to listen too

[@asmaasiaee5693]

همیشه سیستم صدا در سخنرانی های جناب محترم ازیت کننده بود ، همیشه بخدا ....

[@shahineghanian8519]

آقای سروش، فرمودید که سلامت و خوبی فی‌نفسه مطلوبند، ولی به انسان سالم و خوب کمک می‌کنند که اثرش در دنیا نیز خوب و سالم باشد. بعد گفتید دینداری و بندگی صالح خدا فی‌نفسه ارزش است، چرا بار اضافه‌ای بر آن سوار کنیم؟ اگر منطق ابتدایی شما را دنبال کنیم همانطور که آنچه از انسانِ خوب نشأت می‌گیرد خوب است، آنچه از دینِ خوب نشأت بگیرد هم باید خوب باشد. بنابراین اگر از انسانِ خوب انتظارِ حاصلِ شر نمی‌توان داشت نگران از اثرِ دینِ خوب هم نباید بود. به بیانِ دیگر، دینی که منشأ خوبی نباشد نمی‌تواند خوب باشد همانطور که کسی که دزدی یا قتل و زنا می‌کند نمی‌تواند انسانی خوب باشد. بنابراین شما اگر از خوبی دین‌تان مطمئن باشید نباید نگران باشید که منشأ اثرش در دنیا خوب نباشد. ضمناً با اینکه خوبی و سلامتی برای فرد فی‌نفسه خوبند و لازم، برای استفاده حداکثری از توانایی‌هایِ بالقوه انسان و جامعه کافی نیستند. هیچ جامعه سعادتمندی از گروهی انسانِ خوب و سالم که مسئولیتی نمی‌پذیرند و منشأ اثری نمی‌شوند حاصل نمی‌شود. دین هم همینست-اگر نقشی که در تربیتِ صحیح پیروان ایفا می‌کند در جامعه انعکاس نیابد چه سودی از دینداری؟

[@صلاحالدینایوبی-د7ص]

بنده که نظرات و حرفهای آقای سروش بزرگوار را با گوش جان میشنوم و ارادت دارم جلسه بیست و یکم از درس های دین و قدرت را یکی از ضعیف ترین و غیر مستدل ترین بخش از بخش های دین و قدرت میدانم.

[@صلاحالدینایوبی-د7ص]

@@vahidabahoosh732 بنده در حدی نیستم که در حرفهای شخصیت ای چون سروش عزیز و بلند مرتبه ایرادی داشته باشم اما احساس بنده این بود که در این مرحله آقای سروش برخلاف دفعات قبلی یک حالت نسبتاً هجومی و در عین زمان دفاعی بخود گرفته بود و پی در پی همچون یک سیاستمدار سخن می‌گفت و آن سکون و متانت همیشگی شأن بحیث فیلسوف و نظریه پرداز را به صورت کامل و شامل نشان نمی‌داد. امیدوارم با عشق ایکه به ایشان دارم در این مورد اشتباه کرده باشم.

[@masoodparchamiaraghi8607]

لطفا، به‌جای کلمه نامانوس "دغدغه"، از کلمه فارسی وروان "دلمشغولی" یا "نگرانی" استفاده‌کنید. "فارسی را پاس‌بداریم".

[@mosumoke6666]

«دغدغه» ‍پارسی نیست ولی فارسی هست.

[@dariusrad8058]

آقای دکتر سروش عزیز اگر ایمان دینی را برای انسانیت (اینجهانی) بپذیریم یا برای آخرت (آنجهانی) بپذیریم، در هر دو صورت برداشتی ابزاری از دین خواهد بود، دینداری برای انسان اخلاقمدار شدن (در این جهان) و یا برای رستگار شدن (در آن جهان). آیا تاکنون به این اندیشیده اید که شاید خداوند آن نوع از دیندارانی که مورد نظر شماست (انسان اخلاقمدار) را خود بسمت دین یا ایمان بخود با وحی یا با عملی مشخص جلب یا جذب میکند؛ و موضوعیت دین اصولا فله ایی گرویدن انسانها به آن نیست، همانگونه که امثال زرتشت و ابراهیم و موسی و عیسی و محمد را بسمت شناخت از خود جلب و جذب نمود و آنها نیز متقابلا در عصر خود تعلیماتی مناسب و کم و بیش قابل فهم و پذیرش به گله انسانها دادند؟ و بخواهد علاوه بر آنها (که پیامبر نامیده میشوند) افراد شایسته دیگری را (با همان تعریف و تفسیر که خود خداوند از شایستگی دارد) نیز بسمت خود جلب و جذب کند، برای مثال فردی چون زنده یاد مادر ترزا یا کشیش دزموند تو تو، به بیانی دیگر گلچینی از انسانهای اخلاقمدار برای ایمان آوردن و رستگار شدن و نه گله ایی از همگان یا خرده باوران؟ البته من شخصا همان تعریف از دین که مارکس فرموله کرد را بیشتر می پسندم (Religious suffering is, at one and the same time, the expression of real suffering and a protest against real suffering. Religion is the sigh of the oppressed creature, the heart of a heartless world, and the soul of soulless conditions. It is the opium of the people) با این تفاوت که بجای افیون باید نوشت دین یکی از ایزارهای چیرگی حاکمان بر گله انسانهاست........