Retourtje Polen

Рет қаралды 27,129

Күн бұрын

In 2010 vertrekt Deborah v/d Starre naar Polen. Ze is een van de ruim honderd deelnemers aan een reis die het Nederlands Auschwitz Comité organiseert. Op het programma staan onder meer bezoeken aan de voormalige concentratiekampen Auschwitz, Majdanek en Sobibor. Van der Starre spreekt als journaliste met verschillende deelnemers die allemaal hun eigen reden hebben om de trip te maken, maar tijdens de reis en vooral ook tijdens de gesprekken, wordt Deborah steeds meer met zichzelf geconfronteerd. Deborah van der Starre heeft zelf een Joodse achtergrond en heeft grote moeite om objectief programmamaakster te blijven. Ze ervaart al snel dat ze tijdens deze reis niet de observator kan zijn die ze graag wil zijn. Haar eigen achtergrond belet dat. Terug in Nederland houdt ze contact met haar medereizigers. De reis heeft hen antwoorden gegeven, rust doordat ze gezien hebben waar hun familie is vermoord. Deborah heeft dat niet en beseft dat ze terug moet. Maar dan alleen, zonder groep. Een jaar later gaat ze opnieuw naar Polen om de plaatsen te bezoeken waar ze eerder was. Ze gaat ook weer naar Sobibor waar een groot deel van haar familie de dood vond in de gaskamer. Ze gaat er naar toe met maar één doel, hun namen noemen. Volgens de Joodse traditie blijven zij wiens namen worden genoemd voortleven in de herinnering. Een jaar eerder was van der Starre hier niet toe in staat, is ze dat nu wel?

Пікірлер: 20

@LadyLove 6 ай бұрын

Dank voor deze intrigerende documentaire over Polen in WOII. Plekken die onderbelicht bleven, heb jij belicht, en genoemd. ZO belangrijk, opdat we niet vergeten. Dank je hartelijk Deborah, je hebt mij weten te raken. 💜💙💚💛🧡❤

@bestofthebest2275 10 ай бұрын

noem deze kampen alstublieft niet Pools. dit waren Duitse kampen in bezet Polen

@liesbethvanheel6054 6 жыл бұрын

Ik hep respect voor al die slagtovorste

@helenvaneekelen 2 ай бұрын

Héél indrukwekkende documentaire. Wat er gebeurt is mag nooit vergeten worden. Ben zelf 14 jaar geleden ook in Auschwitz geweest, samen met mijn Nichtje. Wil binnen nu en een jaar terug maar dan met mijn Dochter en Schoonzoon. Nu

@FatimaLahssini-k6l 3 ай бұрын

❤

@marcusnl66 5 жыл бұрын

Walgelijk dat er nu grof geld verdiend wordt aan de pijn en verdriet van zovele ... net als met de Anne Frank stichting. De ene zijn dood, se ander (letterlijk) zijn brood.

@Janne-hu5km 4 жыл бұрын

Lodewijck Je hebt gelijk...

@bestofthebest2275 10 ай бұрын

het kost veel geld om deze plekken te onderhouden. gidsen, conservatoren, archeologen, historici, infrastructuur, culturele en wetenschappelijke evenementen. Ik denk dat het allemaal geld kost. in Duitse musea worden veel kunstwerken uit Polen gestolen, maar niet alleen dat, en dat is niet oké.

@damianhess 10 ай бұрын

Ook het beveiligen van deze locaties kost veel geld. Men zou het niet geloven maar mensen proberen zelfs in de nacht op het terrein te komen om te stelen.. Je zou het niet verwachten maar het gaat van stukjes bot tot isolatoren van het prikkeldraad.

@martijngerritsen3466 4 ай бұрын

bijna overal in polen mag je de concentratiekampen gratis bezoeken...

@christinaver310 3 ай бұрын

Erg bewogen goed om het te blijven doen dit mogen we nooit vergeten

@zenoboxedu3597 Жыл бұрын

Heel mooi en respectvol gebracht waarvoor dank ook mijn respect en medeleven aan alle nabestaande van de slachtoffers en overlevenden

@rolfsblog 2 жыл бұрын

Westerbork en Bergen-Belsen ben ik geweest... Westerbork is voor mij op de fiets te doen. Ik kom er vast 1 keer per twee jaar. Bergen-Belsen met de school waar ik heen ging, inmiddels een 30 jaar geleden. Bij Bergen-Belsen herinner ik me vooral de stilte, de massagraven en het graf van Anne en Margot Frank. Het gevoel toen we de poort uitliepen... bekeken te worden door bewakers. Voorzichting omgekeken... en daar boven de poort drie woorden... Ja ik zou ook graag eens naar de Poolse kampen willen... maar eerlijk gezegd durf ik niet. Het gevoel van Bergen-Belsen houd mij tegen... Bang dat het gevoel dat ik daar had in Bergen-Belsen nog sterker is in de vernietigingskampen... Gevoel is lastig te omschrijven... Een interessante video, dank!!!